Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2019/2225 Esas 2019/3377 Karar Sayılı İlamı

......

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava dilekçesinde, davacıya ait "....." isimli teknenin yazlık sitede otoparkta römork üzerinde muhafaza edildiğini, ancak tekneye monteli olan 4 zamanlı....marka deniz motorunun 16.09.2014 tarihinde sökülerek çalındığını, 60 dönüm üzerinde kurulu sitenin etrafında tül örgü olduğunu, site yönetiminin site sakinlerinin mal ve canlarının güven içinde olmasını, tehlikelerden korumalarını sağlamak için gerekli önlemleri almaması, güven duygusunu boşa çıkarmasının hukuka ve Medeni Kanunun 2. maddesinde yerini bulan dürüstlük kurallarına aykırı olduğunu, açıklayarak davanın kabulu ile 5.000.-TL manevi tazminat ile 25.000.-TL maddi tazminatın olay tarihi olan 16.09.2014 tarihinden itibaren işleyecek banka mevduatına uygulanan en yüksek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesi istenilmiştir.
Mahkemece maddi tazminat talebini içerir davanın kısmen kabulü ile 10.000.-TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine, manevi tazminat talebini içerir davanın reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden özellikle Dairemizin 22/10/2018 tarih 2017/2117 E. - 2018/6634 K. sayılı geri çevirme ilamından sonra dosyaya temin edilen tapu kayıtlarından sitenin 105 ada 25 parsel sayılı kat mülkiyetli taşınmaz üzerine kurulu olduğu, davacının adına taşınmaz kaydına rastlanmadığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Görevin Belirlenmesi ve Niteliği başlıklı 1. maddesinde mahkemelerin görevinin ancak kanunla düzenleneceği ve göreve ilişkin kuralların kamu düzeninden olduğu belirlendiğinden bu hususun mahkemelerce yargılamanın her aşamasında kendiliğinden dikkate alınması gerekir. Bu nedenle davacının maddi tazminat istemi açısından sitenin tek parsel üzerine kurulu olduğu gözetilerek davacının olay tarihinde kat maliki olup olmadığı, olayın site hudutları içinde gerçekleşip gerçekleşmediği hususu aydınlatılmak sureti ile Kat Mülkiyeti Kanunu Ek-1. maddesi gereğince sulh hukuk mahkemesinin görevinde olup olmadığının öncelikle değerlendirilmesi gerekmektedir.
Ayrıca dava Kat Mülkiyeti Kanununa göre davalı site yönetiminin güvenlik hizmeti nedeniyle kusur sorumluluğuna dayanan maddi ve manevi tazminat davası olup, siteye ait yönetim planının 35. maddesi B bendinde “anagayrımenkulün gayesine uygun olarak kullanılması, korunması, bakımı ve onarımı için gereken tedbirlerin alınması” yönetimin görevleri olarak sayılmış ise de güvenlik ve hırsızlığa karşı sorumlu olacağı hususunda ayrıca
....

bir düzenleme bulunmadığı gibi Kat Mülkiyeti Kanununun 35. maddesinde de yöneticinin görevleri arasında bu yönde bir düzenleme de bulunmadığı dikkate alınarak, anataşınmaza ait önceki genel kurul tutanakları incelenerek kat malikleri kurulunca güvenlik hizmetine ilişkin olay tarihinde uygulanabilecek bir karar alınıp alınmadığı, alınmış ise yönetimin bu kararı uygulayıp uygulamadığı hususu değerlendirilmek sureti ile taraflara isnat edilebilecek bir kusur olup olmadığı var ise kusur derecesi belirlenerek oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken aksi düşünce ile yazılı olduğu şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 13/05/2019 günü oy birliğiyle karar verildi.