Esas No: 2020/13853
Karar No: 2022/17806
Karar Tarihi: 28.11.2022
Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/13853 Esas 2022/17806 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın yalan tanıklık suçundan mahkumiyet kararı verdiğini belirtti. Sanığın daha önceki mahkumiyeti, uzlaştırma kapsamına alınmasına rağmen infaz aşamasında dikkate alınmadı. Sanık, TCK'nın 272/1 maddesi uyarınca cezalandırıldı. Temyiz nedeni yapılmadığından hüküm onandı. 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi, tekerrüre esas alınan mahkumiyetlerin uzlaştırma kapsamına alınabileceğini belirtmektedir. TCK'nın 272/1 maddesi, yargılamanın sonucunda suçun varlığı kesinleşmesi halinde, kişinin yararlandığı hakları geri alabileceğini ve kamu davası açılması ile yargılamanın yenilenmeyeceğini düzenlemektedir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yalan tanıklık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan mahkumiyet, hükümden sonra 02.12.2016 tarih ve Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. maddesinde yapılan lehe değişiklik ile uzlaştırmaya tabi hale getirilmiş ise de, bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Sanığın TCK.nın 272/2. maddesi gereğince cezalandırılması yerine yazılı şekilde TCK.nın 272/1. maddesi uyarınca hüküm kurulması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın atılı suçu işlemediğine ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddiyle hükmün ONANMASINA, 28.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
