Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/4, 52/1-2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin, sanık müdafinin ise kusur durumu ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; 23/02/2014 günü saat 01.20 sıralarında 1.95 promil alkollü olan ölen Nazif Güngör"ün sevk ve idaresindeki araç ile meskun mahal içi, aydınlatmanın mevcut olduğu, bölünmüş, düz ve eğimsiz yolda seyir halindeyken, kaza mahaline geldiğinde sanık ..."a ait inşaat halindeki binanın önündeki yük taşıma asansörüne ve tuğlalara çarparak savrulup, yolun gidişine göre sağ tarafında park halindeki araca çarptığı, daha sonra ters istikamete dönerek park halinde bulunan motosiklete çarpması şeklinde meydana gelen ve inşaatın sahibi olan sanığın yol üzerinde yeterli ve gerekli güvenlik önlemelerini almadan tehlike yaratacak şekilde yük taşıma asansörü ve tuğla bulundurduğundan bahisle tali kusurlu olarak bir kişinin ölümüne sebebiyet verdiği olayda,
1.Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan "suçun işlenmesinde kullanılan araçlar" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2.Sanık hakkında hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında, TCK"nın 52/3. uygulama maddesinin belirtilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün birinci paragrafında yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar"" ibaresinin hükümden çıkarılması ile hükmün üçüncü paragrafının çıkarılarak yerine ""Sanığa verilen hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumuna, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığa ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre 5237 sayılı TCK’nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 12.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.