Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2405 Esas 2020/1952 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2405
Karar No: 2020/1952
Karar Tarihi: 11.11.2020

Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2405 Esas 2020/1952 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, bir kişinin tefecilik yapmak suçundan 2 yıl 6 ay hapis ve 15.000 TL adli para cezasına çarptırıldığı belirtiliyor. Yapılan yargılamada, tüm iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte değerlendirildiği ve suçun sübutunun kabul edildiği ifade ediliyor. Kararda, TCK'nın 241/1, 43/2, 52, 52/4, 53/1, ve 63 maddelerine atıfta bulunuluyor. Ayrıca, 5275 sayılı Kanun'un 106/3 maddesiyle ilgili bir hususa da değiniliyor ve Anayasa Mahkemesi kararına uygun şekilde infaz aşamasında bu hususun dikkate alınacağı belirtiliyor.

9. Ceza Dairesi 2020/2405 E. , 2020/1952 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : TCK"nın 241/1, 43/2, 52, 52/4, 53/1, 63 maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis, 15.000.00 TL adli para cezası

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Suç tarihinin en son faizle ödünç paranın alındığı 08/12/2011 tarihi yerine gerekçeli karar başlığında 13/03/2013 tarihi gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiş,
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3 maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmesi ile adı geçen sanık hakkında TCK"nın 53/1. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararı doğrultusunda uygulanması hususlarının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 11/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.