Mahkemesi : Ankara Batı 9. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 51/1-3-7-8. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii, katılanlar...,...,...,...,...,...,...,... ve ... vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
15.04.1942 gün, 14/9 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararında vurgulandığı üzere, mümeyyiz küçükler kanuni mümessillerinin rızası olsun olmasın doğrudan doğruya şahıslarına karşı işlenmiş suçlardan şikayet hakkına sahip bulunduğu, şikayet hakkı 10/03/1998 doğumlu olan ve suç tarihinde 15 yaşından büyük olan ..."e ait olduğu, soruşturma aşamasında sanıktan şikayetçi olmadığı ve şikayet yokluğu sebebiyle Ankara Batı Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmesine rağmen kovuşturma aşamasında kendisi ve annesi ..."in sanık hakkında şikayetçi oldukları ve katılma talebinde bulunmaları üzerine katılmalarına karar verilmiş ise de katılma kararları usulsüz olup bu sıfatla hükmü temyiz hakkı bulunmadığından 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca zorunlu vekilin (... yönünden) temyiz reddine karar verilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur durumuna, eksik incelemeye, ceza miktarına, katılanlar...,...ve ... vekilinin ceza miktarına, katılanlar ...,...,...,... ve ... vekilinin ise sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; 03/08/2014 günü 18.30 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki yolcu otobüsü ile meskun mahal içi, 50 km/h sız sınırının bulunduğu, bölünmüş, iki şeritli, virajlı, eğimli ve zeminin ıslak olduğu asfalt yolda seyir halindeyken, direksiyon hakimiyetini kaybederek refüj bordür taşlarına çarpması akabinde devrilmesi şeklinde meydana gelen ve sanığın tam kusurlu olarak birden fazla kişinin yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda,
1.Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2.Güvenlik tedbiri olması nedeniyle kazanılmış hak oluşturmayacağından, 1 yıl 8 ay hapis cezasına mahkum edilen ve bu cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 51/3. maddesi uyarınca tayin edilecek denetim süresinin, ceza süresinden az olamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün birinci fıkrasının altıncı paragrafında yer alan "1 yıl denetim süresi belirlenmesine” ibaresinin çıkarılarak yerine “1 yıl 8 ay denetim süresi belirlenmesine” ibaresinin eklenmesi ayrıca hüküm birinci fıkrasının birinci paragrafındaki fıkrasındaki" suçun işlenilmesinde kullanılan araçlar” ibarelerinin hükümden çıkarılmak suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.