MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili,davacının 15/09/1992-14/08/2013 tarihleri arasında davalı işyerinde şoför olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin emeklilik nedeniyle son bulduğunu, 06:00-13:30/13:30-21:00 saatleri arasında haftanın altı günü mesai yaptığını, araç iç ve dış temizliği yaptırıldığı halde toplu iş sözleşmesinin 41. ve 42. maddeleri gereği ödenmesi gereken fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini belirterek fazla mesai alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili,davacının hak etmiş olduğu tüm alacaklarının bordro ile ödendiğini,otobüslerin iç temizlik işinin hizmet alımı yöntemiyle, dış temizliğinin ise otomatik araç yıkamada görevli personel tarafından yerine getirildiğini,aracın servise hazır şekilde şoföre teslim edildiğini, davacının şoför olarak çalışmasının dışında herhangi bir çalışma yapmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece,yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı tarafca temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai yapıp yapmadığı noktasındadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre aracın bakımı, iç ve dış temizliği gibi işlerin davacı tarafından yerine getirildiği, toplu iş sözleşmesine göre günlük üç saat fazla mesai yaptığının kabulü ile fazla mesai alacağı hesaplanmıştır.
Uyuşmazlığa konu dönemde geçerli olan toplu iş sözleşmesinin Ekspres ve tek şoförlerinin çalışma biçimi başlıklı 41.maddesinin c bendinin;
"1-Şoförlerinin, araçlarının günlük bakımını, yağ, su ve antifriz ikmalini yapması; akaryakıt ikmalini ve araç dış temizliğini yaptırması zorunlu olup bu hizmetler karşılığı kendisine fiilen çalışılan gün başına 2 saat fazla mesai ödenir.
2-Şoförler, (c/l) fıkrasında belirtilenlere ek olarak aracın iç temizliğini de yapması halinde, kendisine fiilen çalışılan gün başına 3 saat fazla mesai ödenir. Araç iç temizliği; aracın içinin süpürülmesi ve koltukların silinmesi olarak kabul edilir." şeklinde düzenlendiği anlaşılmaktadır.
Dosya kapsamında dinlenen davacı ve davalı tanıkları araçların bakım ve dış temizliğinin şoförler tarafından,iç temizliğinin ise davalı kurumdan ihale alan temizlik firmaları tarafından yapıldığını beyan etmişlerdir.Tüm dosya kapsamındaki bilgi ve belgeler ile tanık beyanlara göre davacı aracın iç temizliğini yaptığını ispatlayamamıştır.Hal böyle olunca Mahkemece toplu iş sözleşmesinin c bendinin 1. fıkrasına göre davacının fiilen çalışılan gün başına iki saat fazla mesai yaptığı kabul edilmesi gerekli iken, günlük üç saat fazla mesai yaptığı kabulü ile fazla mesai alacağının hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olanan hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14/02/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.