MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Taraflar arasındaki “Tarım Bağ-Kur sigortalılık süresinin tespiti” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Denizli 1. İş Mahkemesince davanın reddine dair verilen 02.10.2014 gün ve 2013/304 E.-2014/309 K. sayılı kararın temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 21. Hukuk Dairesinin 12.01.2015 gün ve 2014/24187 E., 2015/112 K. sayılı kararı ile;
"...Dava, davacının 506 sayılı Yasa"ya tabi çakışan zorunlu sigortalı çalışmaları haricinde 01.01.1987-30.08.2003 tarihleri arasında Tarım Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının tarımsal faaliyeti nedeniyle 01.01.1987 tarihinde Tarım Bağ-Kur sigortalısı olarak tescil edildiği, ancak aralıklı olarak 506 sayılı Yasa"ya tabi zorunlu sigortalı olarak çalışmaya başladığı, bu nedenle davalı Kurumca Tarım Bağ-Kur sigortalılığının iptal edildiği ve davacının prim ödemesinin olduğu 19.08.2003 tarihini takip eden aybaşı olan 01.09.2003 tarihinden itibaren Tarım Bağ-Kur sigortalılığının başlatıldığı anlaşılmaktadır.
Dairemizin ve giderek Yargıtay’ın yerleşmiş görüşleri, Tarım Bağ-Kur sigortalısının kısa süreli olarak 506 sayılı Yasa kapsamında çalışmasının tarım faaliyetinin devamına engel olmayacağı ve dolayısıyla bu hizmetler dışında tarım faaliyetinin kanıtlanması durumunda sigortalılığın devam ettiğinin kabulü gerekeceği yönündedir.
Somut olayda, mahkemece davacının 29.08.2003 tarihine kadar prim ödemesinin bulunmaması ve prim ödemelerine göre Tarım Bağ-Kur sigortalılığının başlatılmasına ilişkin talebine kadar Tarım Bağ-Kur sigortalısı olma iradesini ortaya koymadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verildiği, Dairemizin 2012/19475E, 2013/5740K sayılı, 26.03.2013 tarihli bozma ilamı üzerine yapılan araştırmalardan; davacının oda kaydı, kooperatif kaydı, muhtar ve azaların beyanları, tapu kaydı ve tüm dosya kapsamından kısa süreli 506 sayılı Yasa kapsamındaki çalışmaları dışında tarımsal faaliyetinin devam ettiğinin anlaşıldığı, bu sebeple davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, davacının Tarım Bağ-Kur sigortalısı olma iradesini ortaya koyacak prim ödemesi, ürün satışı olmadığından bahisle davanın reddine karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır…"
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.


HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ: Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 12.04.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.