Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Dava, iş kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir.
Mahkemece, bozmaya uyularak ilamda belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, temyizen incelenmesi taraf avukatınca istenilmesi ve davalılar avukatı tarafınadan duruşma talep edilmesi üzerine, dosya incelenerek, işin duruşmaya tâbi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 02/03/2021 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalılar adına Av. ... ve davalılardan asil ... geldiler. Duruşmaya başlanarak, hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek aynı günde Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre; tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine,
Dosya kapsamından davacının maddi tazminat isteminin 300.442,52 TL olduğu ve mahkemece maddi tazminat yönünden istemin kabulüne karar verildiği, karar ve ilam harcı ile ilgili hüküm kurulurken bozmadan önce yazılan harç tahsil müzekkeresi gereğince yatırıldığı iddia edilen harç tutarının mahsubu ile sonuca gidildiği anlaşılmaktadır.
Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 26. maddesi uyarınca; "Hakim tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir. Aynı Kanunun 294-301 maddelerinde ise mahkeme kararlarının nasıl olması gerektiği belirlenmiştir. Bu düzenlemelere göre Mahkeme, usule veya esasa ilişkin bir nihai kararla davayı sona erdirir. Yargılama sonunda uyuşmazlığın esası hakkında verilen nihai karar, hükümdür. Yine aynı Kanunun 297. maddesinin (2). fıkrasında “hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir”, hükümleri öngörülmüş olup, hüküm sonucu kısmında gerekçeye ait her hangi bir söz tekrar edilmeksizin isteklerin her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların mümkünse sıra numarası altında birer birer açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerekir. Zira tarafların o dava yönünden, hukuk düzenince hangi nedenle haklı veya haksız görüldüklerini anlayıp değerlendirebilmeleri ve Yargıtay’ın hukuka uygunluk denetimini yapabilmesi için, ortada, usulüne uygun şekilde oluşturulmuş; hükmün hangi nedenle o içerik ve kapsamda verildiğini ayrıntılarıyla gösteren, ifadeleri özenle seçilmiş ve kuşkuya yer vermeyecek açıklıktaki bir gerekçe bölümünün ve buna uyumlu hüküm fıkralarının bulunması, zorunludur.
Öte yandan, 492 sayılı yasanın 8. maddesi „Bir hükmün bozulmasını mütaakıp verilecek hükümlerden yeni bir hüküm gibi karar ve ilam harcı alınır ve bozulan hükümden evvelce alınmış olan karar ve ilam harcı, mütaakıp hükme ait harçdan mahsup olunur.“ hükmünü içermektedir. Yasanın açık hükmünden de anlaşılabileceği gibi bozulan hükümden evvelce alınmış olan harcın mahsup edilebilmesi için “hesaplanmış” ya da “tahakkuk etmiş” olması yeterli değildir. Bu harcın “ödenmiş” olması gerekir. Madde metnindeki, “evvelce alınmış olan” ibaresi bunu gerektirmektedir. Mahsup işlemi için harcın fiilen ödenmiş olması şarttır.
Somut olayda, davacının 300.442,52 TL maddi tazminat isteminin kabulüne karar verilmiş olmasına karşın gerekçede kısmen kabul edildiğinin yazılması hatalı olduğu gibi davalıların bozulan ilk karar sonrasında yazılan harç tahsil müzekkeresi gereğince alınması gereken harcı yatırdıkları anlaşılıyor ise de sonrasında her iki davalının 26/10/2018 tarihli dilekçeler ile mahkemeden yatırdıkları bu harçların iadesini talep ettikleri, mahkemenin de 31/10/2018 tarihli üst yazılarla bu harçların davalılara iadesi için vergi dairesine müzekkere yazdığı anlaşıldığına göre karar ve ilam harcı ile ilgili hüküm kurulurken ilk karar gereğince yazılan harç tahsil müzekkeresine binaen alınan harçların mahsubuna karar vererek eksik karar ve ilam harcına hükmedilmesi isabetsiz olmuştur.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu"nun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Bafra 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 02/04/2019 tarih ve 2016/136 Esas, 2019/231 Karar sayılı kararının
A)Gerekçede “Yargıtay ilamı sonrası;” başlığı altındaki 5. paragrafta yer alan “maddi tazminat talebi kısmen kabul edilerek 300.442,52 TL"nin” rakam ve sözcüklerinin tamamen silinerek yerine geçmek üzere “maddi tazminat talebi kabul edilerek 300.442,52 TL"nin” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına,
B)Hüküm fıkrasının karar ve ilam harcına ilişkin 2 numaralı bendinin tamamen silinerek yerine geçmek üzere, “2-Alınması gereken 22.572,52 TL karar ve ilam harcından, davacı tarafından ıslah harcı olarak yatırılan 957,85 TL harcın mahsubu ile bakiye 21.614,67 TL harcın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile hazineye irat kaydına,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, davalılar avukatı yararına takdir edilen 3.050,00 TL duruşma avukatlık parasının davacıya yükletilmesine, temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 28/09/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.