Yüksek Adalet Bakanlığı"nın, “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçundan sanık ... hakkındaki Lüleburgaz 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/12/2017 tarihli, 2017/1052 esas ve 2017/1135 sayılı kararının kanun yararına bozulması istemi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 30/11/2018 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A- Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Sanık ... hakkında “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçundan Lüleburgaz Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen soruşturma sonucunda, 28.11.2013 tarihli ve 2013/3832 soruşturma, 2013/1849 esas, 2013/967 sayılı iddianame ile TCK’nın 191/1-2-3-4-5-6-7, 53, 54 maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açıldığı,
2- Lüleburgaz 2. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 28.01.2014 tarih – 2013/593 esas ve 2014/36 karar sayılı ilamı ile; sanık hakkında TCK’nın 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği, kararın 28/02/2014 tarihinde itiraz edilmeksizin kesinleştiği,
3- Kırklareli Denetimli Serbestlik Müdürlüğünce yapılan uyarıya rağmen yükümlülüklerini ihlal etmesi nedeniyle dosyanın kapatılarak mahkemesine gönderildiği,
4- Mahkemeye bildirimde bulunulması üzerine, Lüleburgaz 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 10.12.2014 tarihli 2014/505 esas ve 2014/513 karar sayılı ilamı ile, sanık hakkında TCK’nın 191/2 maddesi uyarınca denetimli serbestlik tedbirinin infazsının devamına karar verildiği, kararın 12.01.2015 tarihinde itiraz edilmeksizin kesinleştiği,
5- Kırklareli Denetimli Serbestlik Müdürlüğünce yapılan uyarıya rağmen sanığın süresi içerisinde müdürlüğe başvurmaması nedeniyle dosyanın kapatılarak mahkemesine gönderildiği,
6- Lüleburgaz 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 11.11.2015 tarihli, 2015/667 esas ve 2015/1006 karar sayılı ilamı ile, sanığın sanığın TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve CMK’nın 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 14.12.2015 tarihinde itiraz edilmeksizin kesinleştiği,
7- Sanığın denetim süresi içerisinde 11.06.2017 tarihinde işlediği kasten yaralama suçundan Lüleburgaz 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.10.2017 tarihli 2017/296 esas ve 2017/489 karar sayılı 17.10.2017 tarihinde kesinleşen ilamı ile; TCK’nın 86/2, 86/3-a, 29, 62, maddeleri uyarınca 1.500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararını veren mahkemeye ihbarda bulunulmasına kesin olarak karar verildiği,
8- İhbar üzerine kanun yararına bozma istemine konu Lüleburgaz 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 27.12.2017 tarihli, 2017/1052 esas ve 2017/1135 karar sayılı ilamı ile; hükmün açıklanmasına, sanığın TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın 04/01/2018 tarihinde istinaf edilmeksizin kesinleştiği,
9- Vize Cumhuriyet Başsavcılığı İlamat ve İnfaz Bürosunca sanık hakkında kanun yararına bozma yoluna gidileceği belirtilerek infazın durdurulmasını talep ettiği,
10- Lüleburgaz 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 04.07.2018 tarihli, 2017/1052 esas ve 2017/1135 sayılı ek kararı ile; infazın durdurulmasına karar verildiği,
11- Vize Cumhuriyet Başsavcılığı İlamat ve İnfaz Bürosunca denetim süresi içerisinde işlenen kasıtlı suçun “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçu olmadığı, bu nedenle hükmün açıklanmasına yer olmadığına karar verilmesi gerektiği halde hükmün açıklanmasına karar verildiği gerekçesiyle kanun yararına bozma yoluna gidilmesinin talep edildiği,
Anlaşılmıştır.
B- Kanun Yararına Bozma İstemi:
Kanun yararına bozma istemi ve ihbar yazısında;
“Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde kabul etmek veya bulundurmak suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191/2. maddesi gereğince denetimli serbestlik tedbirine tâbi tutulmasına dair Lüleburgaz 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 28/01/2014 tarihli ve 2013/593 esas, 2014/36 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranmadığının bildirilmesi üzerine yapılan yargılama sonunda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191/1 ve 62/1. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Lüleburgaz 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/11/2015 tarihli ve 2015/667 esas, 2015/1006 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle yapılan ihbar üzerine hakkındaki hükmün açıklanması ile 5237 sayılı Kanun"un 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Lüleburgaz 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/12/2017 tarihli ve 2017/1052 esas, 2017/1135 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde satın alma eyleminden dolayı 5271 sayılı Kanun"un 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği cihetle, sanık hakkında verilen hükmün açıklanması koşullarının da 5271 sayılı Kanun"un 231. maddesine tâbi olmadığı, 5237 sayılı Kanun"un 191/4. maddesinde yer alan, "a) Kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi, b) Tekrar kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması, c) Uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması..." hallerinde hükmün açıklanmasına karar verileceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilerek 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca Lüleburgaz 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 27/12/2017 tarihli ve 2017/1052 esas, 2017/1135 karar sayılı ilamın bozulması istenilmiştir.
C- Konunun Değerlendirilmesi:
Sanık hakkında 28.01.2014 tarihli ilk kararla TCK’nın 191/2. maddesi uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararı verilmiş olduğu, ancak sanığın tedbire aykırı davrandığının bildirilmesi üzerine, mahkemece yapılan yargılama neticesinde 5560 sayılı yasa ile değişik TCK’nun 191/2 maddesi uyarınca denetimli serbestlik tedbirinin infazının devamına karar verilmiş olduğu, ancak sanığın tedbire aykırı davrandığının bildirilmesi üzerine yargılamaya devam edilerek 11/11/2015 tarihli kararla mahkûmiyetine ve CMK’nın 231. maddesi uyarınca genel hükümlere göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191. maddesi kapsamında verilmiş bir hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı bulunmadığından, bu durumda CMK’nın 231. maddesinde yer alan genel hükümlerin geçerli olacağı, bu nedenle sanığın 5 yıllık denetim süresi içinde işlediği iddia olunan “kasten yaralama” suçundan dolayı mahkûmiyet hükmünün kesinleşmesi üzerine CMK’nın 231. maddesinin 11. fıkrası uyarınca hükmün açıklanmasına karar verilmesi yasaya uygun olup, kanun yararına bozma talebi yerinde görülmemiştir.
D) Karar:
Açıklanan nedenlerle;
Lüleburgaz 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/12/2017 tarihli ve 2017/1052 esas, 2017/1135 sayılı kararına yönelik, yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteğinin CMK"nın 309. maddesi gereğince REDDİNE, 08/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.