Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/20332 Esas 2022/5721 Karar Sayılı İlamı

Seyirden yasaklı kişinin kanunda belirtilen şekilde kolluk kuvvetine müracaat etmemesi suçundan sanık ...'in, 6222 sayılı Sporda Şiddet ve Düzensizliğinin Önlenmesine Dair Kanun’un 18/8-9 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 400,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Menemen 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/09/2020 tarihli ve 2019/973 esas, 2020/456 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 17.03.2021 tarihli kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21.04.2021 tarihli ve KYB. 2021-45828 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre,
1-Sanığa her bir eylem karşılığı için 250,00 Türk lirası üzerinden ayrı ayrı para cezası hesaplanmak suretiyle toplam 750,00 Türk lirası üzerinden önödeme teklifinde bulunulmuş ve sanık teklife uymamış ise de, 5237 sayılı Kanun’un 75/1-a maddesi uyarınca yalnızca adlî para cezası öngörülen suçlarda cezanın alt sınırının ödenmesinin yeterli olacağı nazara alındığında, somut olayda, sanığın eylemlerinden 03/02/2019 tarihli eylemin gerçekleştiği tarihte askerlik hizmeti nedeniyle askeri birliğine teslim olması sebebiyle imza yükümlülüğünü yerine getiremediği ve bir kusuru bulunmadığı gerekçesiyle anılan tarihteki eylem nedeniyle Menemen Cumhuriyet Başsavcılığının 05/09/2019 tarihli ve 2019/1363 soruşturma sayılı kararı ile ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği anlaşıldığından, sanığın 19/01/2019 ve 27/01/2019 tarihli eylemleri hakkında zincirleme suç hükümleri uygulanıp, buna göre hesaplanacak değer üzerinden önödeme teklifi yapılması ve sonucuna göre hukuki durumun takdir ve tayin edilmesi gerektiğinin gözetilmemesinde,
2-Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 19. Ceza Dairesinin 02/10/2017 tarihli ve 2017/2200 esas, 2017/7513 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, sanığın taraftarı olduğu spor kulübünün müsabakalarının oynandığı 19/01/2019 ve 27/01/2019 tarihlerinde kolluk kuvvetine müracaat etmemesine yönelik eylemlerinin, art arda gerçekleşmesi nedeniyle tek bir ihlal olarak değerlendirilmek suretiyle tek bir suçtan dolayı 400,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş ise de, 5237 sayılı Kanun'un 43. maddesinin, “(1) Bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi durumunda, bir cezaya hükmedilir. Ancak bu ceza, dörtte birinden dörtte üçüne kadar artırılır. Bir suçun temel şekli ile daha ağır veya daha az cezayı gerektiren nitelikli şekilleri, aynı suç sayılır. Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır. (2) Aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi durumunda da, birinci fıkra hükmü uygulanır.” şeklinde düzenlenmiş olması karşısında, sanığın eylemleri arasında hukukî bir kesinti olmadığı cihetle, hakkında 5237 sayılı Kanun’un 43/1. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarnamesinin (1) numaralı maddesi içeriğindeki hususlar yerinde görüldüğünden, Menemen 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 08.09.2020 tarih, 2019/973 Esas – 2020/456 Karar sayılı kararının, bozma nedenine göre kanun yararına bozma ihbarnamesinin (2) numaralı maddesi yönünden karar verilmesine yer olmadığına, 23.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.