MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 15. İş Mahkemesi
TARİHİ : 24/10/2013
NUMARASI : 2013/745-2013/636

Davacı, Bağ-Kur sigortalılığının ve hangi tarihte emekli olacağının tespitiyle, 6111 sayılı kanundan yararlandırılmasına karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Davacı, Bağ-kur sigortalılığının ve buna göre hangi tarihte emekli olacağının tespiti ile 6111 Sayılı Yasadan yararlandırılmasına karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece 1479 sayılı Yasa"ya 4956 sayılı Yasa ile eklenen Geçici 18. maddeye göre; "Bu Kanuna göre sigortalılık niteliği taşıdıkları halde 04.10.2000 tarihine kadar kayıt ve tescilini yaptırmamış olan sigortalıların sigortalılık hak ve mükellefiyetleri 04.10.2000 tarihinden itibaren başlar" hükmü uyarınca buna dayalı olarak 6111 Sayılı Yasa gereğince yapılandırma da yapılamayacağından davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının davalı Kurum tarafından 04.10.2000 tarihi itibari ile 1479 sayılı Yasa kapsamında sigortalı olarak tescil edildiği, 31.03.1987-01.05.1989 tarihleri arasında prim ödemelerinin olduğu ve bu döneme ilişkin prim borcunun bulunmadığı, dolayısıyla davacının davalı Kurum tarafından ilk olarak 1987 yılında 1479 sayılı Yasa kapsamında sigortalı kabul edildiği, davacının 15.03.1981-01.02.1987, 15.03.1983-08.12.1986, 01.02.1987-29.07.1998, tarihleri arasında vergi kaydı,28.12.1984’ten itibaren ve 24.06.1998-18.08.2008 tarihleri arasında da oda kaydı, 26.07.1985 tarihinden itibaren esnaf sicil kaydı bulunduğu, ayrıca; 1987-1989 tarihleri arasında 506 sayılı Yasa kapsamında çalışması bulunduğu anlaşılmaktadır.
Her uyuşmazlığın, dayandığı işlem veya olayların meydana geldiği tarihte yürürlükte olan yasal kurallara göre çözümlenmesi gerekeceği ilkesinden hareketle yasal koşulların ayrı ayrı ele alınarak Bağ Kur"luluk statüsünün ortaya konması gerekir. 01.04.1972 tarihinde yürürlüğe giren 1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesinde zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı için esnaf sicili veya kanunla kurulu meslek kuruluşu kaydı aranırken 04.05.1979 tarihinde yürürlüğe giren 2229 sayılı Yasa ile 1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesinin öngördüğü meslek kuruluşlarına kayıtlı olma koşulu kaldırılmış sadece yasanın temel ilkesi olan kendi ad ve hesabına çalışma koşulu getirilmiş, 20.04.1982 tarihinde yürürlüğe giren 2654 sayılı Yasa ile 1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesi değiştirilecek zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı için gelir vergisi mükellefi olması şartı getirilmiş ancak gelir vergisinden muaf olanlar için meslek kuruluşuna kayıtlı olma yeterli görülmüş, 22.03.1985 tarihinde yürürlüğe giren 3165 sayılı Yasa ile 24. madde değiştirilerek zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı için vergi kaydı veya esnaf sicil kaydı veya oda kaydının bulunması yeterli görülmüş, 02.08.2003 tarihinde yürürlüğe giren 4956 sayılı Yasa ile 24. madde değiştirilerek zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı için gelir vergisi mükellefi olma şartı getirilmiş ancak gelir vergisinden muaf olanlar için esnaf sicil kaydı ve oda kaydının bir arada bulunması yeterli görülmüştür.
Somut olayda; davacının 15.03.1981-01.05.1989 tarihleri arasında prim ödemelerini yaptığı, vergi ve sigortalılığının vergi ve sicil kaydına dayalı olduğu anlaşılmaktadır. Sigortalılığın başladığı tarihte yürürlükte bulunan 1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesine göre zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı için vergi kaydı veya esnaf sicil kaydı veya oda kaydının bulunması yeterli olup, bu nedenle, davacının 20.04.1982 tarihinden itibaren zorunlu Bağ-kur sigortalı sayılması ve prim ödemelerinin ise başvuru kabul edilmesi gerekmektedir.
Hal böyle olunca davacının 21.08.2008 tarihinde yaşlılık aylığı tahsis talebinde bulunduğu gözetilerek, yaşlılık aylığından yararlanma koşullarının varlığı; yukarıdaki açıklamalar kapsamında yapılacak değerlendirme sonucuna göre yeniden irdelenmelidir.
Mahkemece; bu maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 02.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.