MAHKEMESİ :İstanbul Anadolu 2. Aile Mahkemesi
TARİHİ :25.12.2013
NUMARASI :Esas no:2011/1409 Karar no:2013/954

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı (koca) tarafından, kusur belirlemesi, nafakalar ve tazminatlar yönünden; davalı (kadın) tarafından ise tamamına yönelik olarak temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davada, davalı (kadın)"ı Avukat A.. Ç.. ve Avukat C.. Ak.. temsil etmiştir. Vekil birden çok ise bunlardan birine tebligat yapılması yeterlidir. Eğer tebligat birden fazla vekile yapılmış ise, bunlardan ilkine yapılan tebliğ tarihi asıl tebliğ tarihi sayılır (Teb. K. md. 11/1).
Temyiz edilen karar, temyiz eden davalı (kadın) vekili Avukat A.. Ç....07.02.2014 tarihinde tebliğ edilmiş, davalı vekili 12.02.2014 tarihli dilekçeyle müvekkilinin iki yıl önce kendisini azlettiğinden bahisle tebligat evrakını mahkemeye iade etmesi üzerine mahkemece diğer Avukat C. A..". hükmü 03.03.2014 tarihinde yeniden tebliğ etmiştir. Davalı (kadın) tarafından ilk vekili A.. Ço.."ı azlettiğine dair dosya içinde ve UYAP sisteminde herhangi bir belge bulunmadığından yapılan 07.02.2014 tarihli tebligat geçerlidir. Davalının ikinci vekili A..C..’e 03.03.2014 tarihli karar tebliği üzerine bu vekil tarafından kendisine tebliğden itibaren yasal süresinden sonra 19.03.2014 tarihinde mahkeme kararını temyiz etmiştir. Temyiz bu halde her iki vekile yapılan karar tebliği de nazara alındığında yasada (HUMK md. 432/1) öngörülen on beş günlük süre geçtikten sonra yapılmıştır. Bu durumda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı kararı gözetilerek davalı (kadın)"ın temyiz talebinin süre aşımı sebebiyle reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davacının (koca) temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı (koca)"nın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b-Toplanan delillerden davalı (kadın)"ın düzenli gelir getiren bir işte çalıştığı, İstanbul ve Muğla"da taşınmazları bulunduğu, kendi adına olan banka hesabında ise 114.000 Euro parası bulunduğu anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca, davalı (kadın)"ın boşanmakla yoksulluğa düşmeyeceği ve Türk Medeni Kanununun 175. maddesi koşullarının oluşmadığı anlaşılmaktadır. Mahkemece, davalı (kadın)"ın yoksulluk nafakası talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı olduğu şekilde hüküm tesisi doğru olmamıştır.
SONUÇ : Davalı (kadın)"ın temyiz talebinin yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple REDDİNE, davacı (koca)"nın yoksulluk nafakasına ilişkin temyiz itirazının kabulüyle yukarıda (2/b) bendinde gösterilen sebeple hükmün bu yönden BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan davacı (koca)"nın temyiz itirazlarına ilişkin bölümlerin ise yukarıda (2/a.) bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 03.11.2014 (Pzt.)