MAHKEMESİ:AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.Davada, davacı açtığı boşanma davasının reddedildiğini, ancak 2008 yılından bu yana ayrı yaşadıklarını, davalının ekonomik durumunun iyi olduğunu kendisinin ise sabit bir geliri olmadığını, çocuğu ile birlikte sefalet içinde olduğunu, çocuğun eğitim giderleri olduğunu ileri sürerek tedbir nafakası istemiş; mahkemece, tarafların boşanma davacı açıldıktan sonra bir araya gelmedikleri, anlaşamadıkları, davacının çalışmadığı, davalının ise maddi yardımda bulunmadığı, Türk Medeni Kanununun 197/2 maddesi gereği eşlerden birisinin haklı sebebe dayalı olarak birlikte yaşamaya ara vermiş ise diğer eşten tedbir nafakası talep edebileceği gerekçesiyle istemin kısmen kabulüne karar verilmiştir.Oysa somut olayda , bu dosya davacısı kadının daha önce açmış olduğu boşanma davası reddedilmiş olup, kadının evi terk etmesinde kocanın kusurlu olduğunu, ayrı yaşamakta haklı olduğunu davacı ispat edememiştir. Bu durumda davanın reddi gerekirken istemin kısmen kabulü doğru görülmemiştir.Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 11.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.