Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/19829 Esas 2014/13023 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/19829
Karar No: 2014/13023
Karar Tarihi: 28.05.2014

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/19829 Esas 2014/13023 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine hükmetti. Sanık müdafii tarafından yapılan temyiz itirazları reddedildi, ancak hükümdeki bazı eksiklikler nedeniyle bozuldu. Hüküm fıkrasında belirtilen miktarın hangi kanun ve maddeye dayanarak takdir edildiği belirtilmedi ve adli para cezasına çevrilen hapis cezasının belirlenmesinde kullanılan tam gün sayısı belirtilmedi. Ayrıca, sanığın gözaltı ve tutukluluk süresi cezasından mahsup edilmedi. Kararın detaylı açıklaması için TCK'nın 89/4, 22/3, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/4, 53/6 maddelerine bakılabilir. Hüküm fıkrasında ise, TCK'nın 52/3 ve 52/2 maddelerine göre belirlenerek adli para cezasına çevrilen hapis cezasının tam gün sayısı 910 olarak belirlendi ve gözaltı ve tutukluluk süresi cezasından mahsup edildi. Tüm bunlar göz önünde bulundurularak hüküm düzeltildi ve onaylandı.

12. Ceza Dairesi 2013/19829 E. , 2014/13023 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle Yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/4, 22/3, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Eylemin bilinçli taksirle işlenmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 50/4-son maddesi uyarınca uzun süreli hürriyeti bağlayıcı cezanın adli para cezasına çevrilemeyeceğinin dikkate alınmaması aleyhe temyiz olmadığından; sürücü belgesinin onaylı örneği getirtilmeden TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca geri alınmasına karar verilmesi, UYAP sisteminden temin edilen ve dosya içine konulan, sanığa ait sürücü belgesinin, suç tarihi itibariyle ve halen geçerli olduğunun anlaşılması sebebiyle bu hususlar bozma konusu yapılmamış; gerekçeli karar başlığında CMK’nın 232/2-c maddesi uyarınca suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi mahallinde tamamlanabilir eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, eksik incelemeye ve lehe hükümlerin uygulanmasına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, bir gün karşılığı olarak takdir edilen miktarın belirlenmesi sırasında uygulanan Kanun ve maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2- Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı davranılması,
3- Sanığın gözaltında ve tutuklulukta geçirdiği sürelerin 5237 sayılı TCK’nın 63. maddesi uyarınca cezasından mahsubuna karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,İsabetsiz olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 6. paragrafında yer alan “takdiren günlüğü” ibaresinden önce gelmek üzere “adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 910 tam gün olarak belirlenmesine; TCK"nın 52/2. maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi, hüküm fıkrasına “sanığın gözaltında ve tutuklulukta geçirdiği sürelerin 5237 sayılı TCK’nın 63. maddesi uyarınca cezasından mahsubuna” cümlesinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.