MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 4. İŞ MAHKEMESİ (KADIKÖY 2.İŞ)
TARİHİ : 25/10/2011
NUMARASI : 2008/296-2011/943
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ücret ile genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, 15.03.1999-04.09.2008 tarihleri arasında davalı yanında net 875,00 TL ücret ile çalıştığını, iş akdinin davalı tarafından haklı bir neden olmadan feshedildiğini ileri sürerek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının işyerinde PVC doğrama ustası olarak çalıştığını, çalışmayacağını söyleyerek 01.09.2008 tarihinde işyerini terk ettiğini, davalı şirketten alacağı bulunmadığını, 500,00 TL vergi iadesinin sehven ödendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının 25.03.1999-01.09.2008 tarihleri arasında çalıştığı, tanıklardan A.. K.."ın işverene karşı "işçilerin burada çalışmaktan memnun olmadığını" söylediği, işverenin de "memnun olamayan gidebilir" şeklinde cevap verdiği, işverenin bu sırada davacıya da "benim yapabildiklerim bunlar, kimseye farklı işlem yapamam, isteyen gidebilir" şeklinde sözler söylediği, davacının da tanığın bu sözlerinin ardından işyerini terk ettiği, işyerinin çalışanlarına yönelik "isteyen gidebilir yada memnun olmayan gidebilir " şeklinde sarfettiği sözlerin işveren tarafından iş akdinin feshedildiği şeklinde değerlendirilemeyeceği, davacının bu sözler üzerine işyerini terk etmesinin İş Kanununun 17. Maddesine göre davacı tarafın feshini oluşturan bir eylem şeklinde kabul edileceği, bu nedenle işyerinden kendi isteği ile ayrılan davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanamayacağı gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatı isteklerinin reddine fazla mesai, genel tatil ve yıllık izin ücretlerinin ise kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık feshin kimin tarafından gerçekleştirildiği ve haklılığı noktasında toplanmaktadır.
Davacı,, iş akdinin haklı bir neden olmadan işveren tarafından feshedildiğini iddia ederek ihbar ve kıdem tazminatı isteklerinin hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı ise davacının çalışmayacağını söyleyerek işyerini haklı bir neden olmadan dava dışı başka bir işçi ile birlikte terk ettiğini savunmuştur.
Mahkemece savunmaya itibar edilerek işverenin "benim yapabildiklerim bunlar, kimseye farklı işlem yapamam, isteyen gidebilir" şeklinde söylediği sözler üzerine davacının işyerini terk ettiği, kendi isteği ile ayrılması nedeniyle kıdem ve ihbar tazminatlarına hak kazanamayacağı kabul edilerek anılan isteklerin reddine karar verilmiştir.
İşçinin emeğinin karşılığı olan ücret işçi için en önemli hak, işveren için en temel borçtur. 4857 sayılı İş Kanununun 32 nci maddesinin dördüncü fıkrasında, ücretin en geç ayda bir ödeneceği kurala bağlanmıştır.
4857 sayılı İş Kanununun 24 üncü maddesinin (II) numaralı bendinin (e) alt bendinde sözü edilen ücret, geniş anlamda ücret olarak değerlendirilmelidir. İkramiye, prim, yakacak yardımı, giyecek yardımı, fazla mesai, hafta tatili, genel tatil gibi alacakların ödenmemesi durumunda da işçinin haklı fesih imkânı bulunmaktadır (Yargıtay 9. HD. 16.7.2008 gün 2007/22062 E, 2008/16398 K.).
Ücreti ödenmeyen işçinin, bu ücretini işverenden dava ya da icra takibi gibi yasal yollardan talep etmesi mümkündür. Ücreti ödenmeyen işçinin alacağı konusunda takibe geçmesi ya da ücreti ödeninceye kadar iş görme edimini yerine getirmekten kaçınması, iş ilişkisinin devamında bazı sorunlara yol açabilir. Bu bakımdan, işverenle bir çekişme içine girmek istemeyen işçinin, haklı nedene dayanarak iş sözleşmesini feshetme hakkı da bulunmaktadır. Ücretin hiç ya da bir kısmının ödenmemesi bu konuda önemsizdir.
Dosya içeriği itibariyle davacının fazla çalışma yaptığı, genel tatil günlerinde çalıştığı ancak ücretlerinin işveren tarafından ödenmediği sabit olup söz konusu istekler Mahkemece hüküm altına alınmıştır.Gerek tanık beyanları, gerek işverence tutulan tutanaklar, gerekse fazla çalışma ve genel tatil ücretlerinin hüküm altına alınması karşısında davacının ödenmeyen işçilik hakları sebebiyle iş sözleşmesini eylemli olarak haklı nedenle feshettiğinin ve kıdem tazminatına hak kazandığının kabulü gerekir. İş akdi haklı nedenle de olsa davacı tarafından feshedildiğinden ihbar tazminatı isteği redddedilmelidir. Yazılı gerekçe ile kıdem tazminatı isteğinin reddi hatalıdır.
3- Taraflar arasında aylık ücretin miktarı konusunda da uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı aylık net 875 TL ücret aldığını iddia etmiş, davalı ise asgari ücret aldığını savunmuştur.
Mahkemece savunmaya değer verilerek asgari ücret üzerinden yapılan hesaplamaya itibar edilmiştir.
Davacı işçi, davalının da kabulünde olduğu üzere 25.03.1999- 01.09.2008 tarihleri arasında PVC montaj ustası olarak davalı işyerinde çalışmıştır.Ücret bordroları ise imzasız olup, asgari ücret üzerinden düzenlenmiştir. Fesih tarihinde asgari ücret brüt 638 TL iken İstanbul Ticaret Odası brüt 640 TL ücret alabileceğini belirtmiştir.
Davalı işyerinde çalışan davacı tanığı davacının 850-900 TL civarında ücret aldığını ifade etmiş, davalı tanığı ise ücretini bilmediğini belirtmiştir.
Davacının davalı işyerindeki hizmet süresi, yaptığı iş ve ünvanı itibariyle asgari ücretle çalışmayacağı açıktır.Davacı tanığı iddiayı doğruladığından dava konusu isteklerin aylık net 875 TL üzerinden hesaplanması gerekirken yanılgılı değerlendirme ile asgari ücret üzerinden yapılan hesaplamaya itibar edilmesi bozmayı gerektirmiştir.

F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.