Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/7784 Esas 2015/11143 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA: Davacı, ödenmeyen aylık ücretleri için ücret garanti fonundan faydalanması gerektiğinin tespiti ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; işveren firmanın ödeme güçlüğüne düşmesi sebebiyle 2007 yılı Nisan, Mayıs ve Haziran aylarında ödenmeyen ücretlerinin ücret garanti fonundan karşılanmak suretiyle davalı kurumdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davalının ücret garanti fonundan faydalanamayacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, davacı tarafından talep edilen ücret alacaklarının zamanaşımına uğrayıp uğramadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Zamanaşımı, alacak hakkının belli bir süre kullanılmaması yüzünden dava edilebilme niteliğinden yoksun kalmasını ifade eder. Bu itibarla zamanaşımı savunması ileri sürüldüğünde, eğer savunma gerçekleşirse hakkın dava edilebilme niteliği ortadan kalkacağından, artık mahkemenin işin esasına girip onu incelemesi mümkün değildir.
Dosya içeriğine göre; davacının dava dışı . isimli şirkete ait iş yerinde, bu şirketin ödeme güçlüğü içine düşmesinden önceki son bir yıl içinde iş sözleşmesine tabi olarak çalıştığı açıktır. İşverenin ödeme güçlüğüne düşmesi sebebiyle, ücret garanti fonundan karşılanmak suretiyle talep edilen ücret alacaklarında; 4447 sayılı İşsizlik Sigortası Kanunu"nda zamanaşımı konusunda açık hüküm bulunmaması karşısında, 4857 sayılı İş Kanunu"nun 32. maddesinin son fıkrasına göre beş yıllık zamanaşımı süresinin uygulanması gerekmektedir

Somut olayda, davalı vekili cevap dilekçesinde zamanaşımı def’ini ileri sürmüş, davacı tarafından talep edilen 2007 yılı Nisan, Mayıs ve Haziran aylarına ait ücret alacakları mahkeme tarafından hüküm altına alınmıştır. Talep konusu ücret alacaklarının 2007 yılının Nisan, Mayıs ve Haziran aylarına ilişkin olduğu göz önüne alındığında, davanın açıldığı 26.12.2012 tarihinden geriye doğru hesaplanması gereken beş yıllık zamanaşımı süresinin dava tarihi itibariyle dolmuş olduğu anlaşılmaktadır. Davanın zamanaşımı sebebiyle reddine karar verilmesi gerekirken, davalı vekilinin usulüne uygun zamanaşımı def"i değerlendirilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 23.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.