İTİRAZ
Sanık ... hakkında, Büyükçekmece 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/12/2014 tarihli ve 2014/272-537 E-K sayılı kararı ile hırsızlık suçundan, TCK"nın 142/1-e, 143, 62, 53/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23/02/2017 tarih ve 2-2015/47700 sayılı tebliğnamesi ile hükmün bozulmasının talep edildiği, Yüksek Dairemizin 24/09/2018 gün ve 2017/2217 Esas 2018/12146 Karar sayılı ilâmı ile "hüküm fıkrasından “sanık hakkında TCK’nın 143/1. maddesinin uygulanmasına“ ilişkin bölümün çıkartılarak sanık hakkında TCK’nın 142/1-e maddesine göre verilen, 2 yıl 6 ay hapis cezası yerine somut cezanın 2 yıl hapis cezası olarak belirlenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün onanmasına" karar verildiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yazısı ile karar düzeltme talebinde bulunması üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 09.02.2019 tarih ve 2019/5259 sayılı yazısı ile özetle, ‘’Sanık hakkında mahkemesince yapılan uygulamada, TCK"nın 62/1. maddesi uyarınca takdiren 1/6 oranında indirim uygulanmasına karar verilmiş olduğu gözetildiğinde, sonuç cezanın 1 yıl 8 ay olarak belirlenmesi gerektiği, söz konusu cezanın ise TCK"nın 51. maddesinde düzenlenen erteleme ve CMK"nın 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kapsamında kaldığı anlaşılmakla hükmün tebliğname uyarınca bozulması talebi ile’’ dosya Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
Sanık hakkında mahkemesince yapılan uygulamada, TCK"nın 62/1. maddesi uyarınca takdiren 1/6 oranında indirim uygulanmasına karar verilmiş olduğu gözetildiğinde, sonuç cezanın 1 yıl 8 ay olarak belirlenmesi gerektiği, söz konusu cezanın ise TCK"nın 51. maddesinde düzenlenen erteleme ve CMK"nın 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kapsamında kaldığının anlaşılması karşısında takdir hakkının mahkemeye ait olduğu da gözetilerek, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 09.02.2019 tarih ve 2019/5259 sayılı itiraz istemi yerinde olduğundan KABULÜ ile;
Dairemizin 24/09/2018 gün ve 2017/2217 Esas 2018/12146 Karar sayılı kararının KALDIRILARAK yeniden yapılan incelemede;
Olay yeri inceleme tutanağından da anlaşılacağı üzere müştekinin aracının ön kapı anahtar göbek kısmında zorlama izlerinin mevcut olduğu bu şekilde gerçekleşen eyleminin TCK"nın 142/1-b maddesindeki suçu oluşturduğu gözetilmeksizin TCK’nın 142/1-e maddesi gereğince hüküm kurulması sonuç cezayı etkilemediğinden bozma sebebi yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın yüklenen suçu gece sayılan zaman dilimi içerisinde gerçekleştirdiğinin kesin olarak belli olmaması nedeniyle şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği eylemin gündüz vakti işlendiğinin kabul edilmesi gerekirken, TCK"nın 143. maddesi ile verilen cezada artırım yapılıp yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında fazla ceza tayin edilmiş olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 04.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.