Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat
Hüküm : 1.730,52 TL maddi ve 3.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacı vekilinin 22.02.2010 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek CMK’nın 141. ve devamı maddeleri gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat davasının dayanağı olan Alanya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 2009/147 Esas - 2009/162 Karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) İnsan ticareti, Reşit olmayanla cinsel ilişki, Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından, 06.05.2009 – 30.07.2009 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeksizin 10.09.2009 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 22.02.2010 tarihinde, CMK’nın 142/1. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla,
Bozmaya uyularak yapılan incelemeye, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre, davalı vekilinin davacının kendi kusuru ile tutuklanmasına neden olduğuna, davacı vekilinin hükmedilen tazminat miktarına ilişkin temyiz itirazının reddine, ancak;
Davacının 06.05.2009 – 30.07.2009 tarihleri arasında 85 gün süreyle tutuklu kaldığı, tutuklanmadan önce mermer atölyesinde çalıştığını iddia eden davacının bu dönem içerisinde maddi zararını vergi kaydı, gelir vergisi beyannamesi gibi resmi bir belgeyle ispatlayamadığı nazara alınıp, davacının vasıfsız bir işçi gibi değerlendirilerek tutuklu kaldığı dönemde geçerli olan net asgari ücret üzerinden kesinti yapmadan yapılan hesaplamayla bulunan 1.512,95 TL’nin maddi tazminat olarak ödenmesine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde maddi tazminatın fazla hesaplanması ve davacı vekili tarafından davacının haksız tutuklama nedeniyle maddi ve manevi zarara uğradığını belirten dava dilekçesinde ve bozmadan önceki duruşmalarda yasal faiz talebinde bulunulmadığı, davacı vekilinin bozmadan sonra 24.09.2013 tarihli duruşmada "ıslah" suretiyle faiz tarihinin “tutuklama tarihi olması” gerektiğini belirtilerek, faiz konusundaki talebini ıslah ettiği, dava dilekçesinde faiz talebinde bulunulmaması halinde, ıslah suretiyle faiz talebinde bulunulabileceği, ancak bu hakkın Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulunun 04.02.1948 gün ve 10-3 sayılı kararına göre bozma ilamından önce kullanılması gerektiğinden davacı yararına hükmedilen tazminat miktarları için yasal faize hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin eksik incelemeye ilişkin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, maddi tazminat miktarının 1.512,95 TL ye indirilmesi ve hüküm fıkrasının 1. paragrafında yer alan faize ilişkin kısımdaki “haksız tutuklama tarihi olan 07/05/2009 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte” ibaresinin hükümden çıkartılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.