Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2011/21764 Esas 2012/267 Karar Sayılı İlamı

3. Hukuk Dairesi
Esas No: 2011/21764
Karar No: 2012/267
Karar Tarihi: 10.01.2012

Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2011/21764 Esas 2012/267 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taraflar arasındaki nafaka davası sonucunda mahkeme, davalı tarafın ödeme yükümlülüğünü belirlemiş, ancak davalı vekili kararı temyiz etmiştir. Yargıtay, 5219 sayılı kanunla değiştirilen 427/2 madde gereğince miktarı 1.540 TL'yi geçmeyen taşınmaz mal ve alacak davalarına ilişkin kararların kesin olduğunu, nafaka davalarında ise yıllık nafaka miktarının dikkate alınacağını belirtmiştir. Bu nedenle, temyiz edilen kararın yıllık nafaka farkı miktarını aşmadığı tespit edilmiştir ve temyiz isteği reddedilmiştir. Bahsi geçen Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı ise 1989/3-E, 1990/4-K numaralı karardır.

3. Hukuk Dairesi 2011/21764 E. , 2012/267 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü. Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı yasa ile değişik 427/2 maddesine göre miktar ve değeri 1.540 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin olarak verilen kararlar kesindir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 6.4.2005 tarih ve 2005/3-169 E- 235K. sayılı kararı ile nafaka davalarında temyiz ve karar düzeltmede yıllık nafaka miktarının dikkate alınacağı açıklanmıştır. Temyize konu edilen karar 5219 sayılı yasanın yürürlüğe girdiği 21.07.2004 tarihinden sonra verilmiş olup yıllık nafaka (farkı) miktarı 1.540 TL"yi geçmediğinden 01.06.1990 gün ve 1989/3-E, 1990/4-K sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyiz isteminin REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 10.01.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.