Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2014/4965 Esas 2015/12458 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili; müvekkilinin kendisine ait motosikletle seyir halinde iken yol kenarında davalılara ait tarlada anız yakılması nedeniyle yolun solunda park halinde olan bir araca çarparak yaralandığını, kaza tutunağında davalının 2918 sayılı KTK"nın 14. maddesini ihlal ettiğinin belirlendiğini, kazanın tamamen davalının kusurundan meydana geldiğini, müvekkilinin uzun süre çalışamadığını, iş ve gücünden yoksun kaldığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 4.000,00 TL maddi tazminat ile 5.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek temerrüt faiziyle birlikte davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalı ... ve ... vekili davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece; iddia, savunma ve toplanan delillere göre; davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dava, trafik kazasından kaynaklanan yaralanma sebebiyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 297/2. maddesinde hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerektiği, 298/2. maddesinde ise gerekçeli kararın, tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olamayacağı hüküm altına alınmıştır.
Somut olayda mahkemecede kısa kararın tefhim edildiği 28.11.2013 tarihli celsede davalı ... yönünden davanın husumet yokluğu nedeniyle reddine, diğer davalılar yönünden esastan reddine karar verilmiştir. Gerekçeli kararda ise sadece davalı ... yönünden hüküm kurulurken diğer davalılar hakkında hüküm kurulmamıştır. Bu haliyle kısa karar ile gerekçeli karar arasında uyumsuzluk bulunduğundan 10.4.1992 gün ve 1991/7 Esas 1992/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararı uyarınca bir hüküm kurulmak üzere kararın bozulması gerekmiştir.
2-Bozma neden ve şekline göre sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 19.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.