Esas No: 2021/17625
Karar No: 2022/5950
Karar Tarihi: 28.03.2022
Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/17625 Esas 2022/5950 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, sahte özel belgeyi kullanmak suçundan hükümlü bulunmuştur. Ancak, sanığa doğrudan adli para cezası verilmiştir ve 3.000 Türk Lirasını aşmamaktadır. Bu nedenle, mahkumiyet hükmü kesin nitelikte olduğu için yapılan temyiz talebi reddedilmiştir. Kararda, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi, ayrıca 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi detaylı bir şekilde açıklanmıştır. Ayrıca, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 23. ve 6320 sayılı Kanun'un geçici 2. maddelerine de atıfta bulunulmuştur.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte Özel Belgeyi Bilerek Kullanma
HÜKÜM : Hükümlülük
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
UYAP aracılığıyla elektronik ortamda MERNİS sisteminden alınan nüfus kayıt örneğine göre, sanık ...' ın hükümden sonra 23.07.2017 tarihinde vefat ettiği anlaşılmış ise de;
14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu cihetle, sanık hakkında verilen doğrudan adli para cezasının miktarına göre hükmün kesin nitelikte olması nedeniyle, temyiz taleplerinin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 28.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
