MAHKEMESİ : GAZİANTEP 2. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 21/11/2011
NUMARASI : 2011/28-2011/448
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
A)Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı büyükşehir belediyesi bünyesinde hizmet veren TAEKWONDO kursunda öğretmen olarak 13.01.2000 tarihinde belediyenin iktisadi kuruluşu olan diğer davalı Ö.. AŞ bünyesinde işe başladığını, 10.01.2005 tarihinde yine belediye ve Ö.. AŞ’nin kuruluşu olan G.. AŞ bünyesinde ve aynı şekilde çalıştırılmaya devam edildiğini, fasılasız 20.12.2010 tarihine kadar çalıştığını, her ne kadar belediye iktisadi kuruluşu olan diğer davalılar yanında görünmekte ise de, yapılan işlerin belediyenin sosyal hizmetleri olarak sunulan hizmetler olduğunu, aralarında asıl-alt işveren ilişkisi bulunduğunu, 20.12.2010 tarihinde spor salonunun özelleşeceği ve davacının branşına uygun iş olmadığı gerekçesi ile 3 hoca arkadaşı ile birlikte iş akitlerinin feshedildiğini, davacının sendika üyesi olduğunu ve TİS’TEN yararlandığını, davacıya sadece G.. yanındaki çalışmasına ilişkin olarak 12.545 TL kıdem ve 2.302 TL ihbar tazminatı ödendiğini, davacının Ö.. yanındaki izinlerinin hiç kullandırılmadığını ve G.. yanındaki izinlerinin büyük kısmının kullandırılmadığını, brüt ücretinin 1.651 TL olduğunu, her yılın 5 ve 9. aylarında 15 günlük ikramiye ödemesi olduğunu, aylık 295 TL yemek yardımı, 154 TL yol yardımı, 47 TL çocuk yardımı ve 89 TL aile yardımı olduğunu, TİS gereği ihbar önelinin 9 hafta, kıdeme esas gün sayısının her tam yıl için 40 günlük giydirilmiş brüt olduğunu iddia ederek FİH saklı kalmak üzere kıdem, ihbar tazminatı ve yıllık izin ücreti alacaklarının faiziyle tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı büyükşehir belediye vekili, husumet itirazında bulunarak, dava dilekçesinden davacının diğer davalı şirketler işçisi olduğunun anlaşıldığını, diğer davalı şirketlerin belediye bünyesinde faaliyet gösteren şirketler olmadığını, diğer davalıların yönetim hakkı sahibi olduğunu, uzak doğu sporlarının belediyenin sosyal hizmeti olarak nitelendirilemeyeceğini, belediyenin sermaye ortağı olduğu şirketlerin çalıştırdığı işçilerden sırf belediye ile mevcut sermaye ilişkisi nazara alınarak müvekkilinin sorumlu tutulamayacağını, müvekkili ile diğer davalılar arasında alt üst işveren ilişkisi bulunmadığını, davacının belediye işçisi olmadığını, müvekkilinin işverenlik sıfatı bulunmadığını savunmuştur.

Davalı G.. şirketi vekili, zamanaşımı savunmasında bulunarak, davacı ile temasın 10 Ocak 2005 tarihinde başladığını, 1 yıl süreli sözleşme yapıldığını, bu sözleşmenin 01.01.2006 tarihinde yenilendiğini, bundan sonraki çalışmalarının diğer davalı Ö.. AŞ’de devam ettiğini, iş akdinin ibraz edilen belge ile feshedildiğini, çıkarma sebebinin, davacının çalıştığı bölümün kapatılması olduğunu, davacının tazminat ve tüm alacağının ödendiğini, çalıştığı 2 yıl içinde hak ettiği izinlere dair belgelerin sunulduğunu savunmuştur.
Davalı Ö.. şirketi vekili, zamanaşımı savunmasında bulunarak, çalıştığı G.. tüm hak ve alacaklarını alarak işiyle ilgili birim kapandığından iş akdinin feshedildiğini, ücretinin dilekçede belirtilenden düşük olduğunu, yol ve yemek yardımının da belirtilen miktardan düşük olduğunu, kıdem ve ihbar tazminatlarının ödendiğini, kullanmadığı izninin bulunmadığını savunmuştur.
C)Yerel Mahkeme Kararının Özeti.
Mahkemece, davanın kabulü ile ihbar tazminatı, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti alacaklarının davalılardan müştereken ve müteselsil olarak tahsiline karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar davalı belediye ve şirketler tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı yasal gerektirici nedenlere göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı vekili, müvekkilinin Ö.. yanındaki izinlerinin hiç kullandırılmadığını, G.. yanındaki izinlerinin ise büyük kısmının kullandırılmadığını iddia ederek izin ücretinin tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı işçinin çalıştığı süre içerisinde 27.09.2007-17.10.2007 arasında 15 gün, 05.11.2007-22.11.2007 arasında 15 gün olmak üzere toplam 30 gün izin kullandığı, iş akdinin feshi üzerine kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte 48 gün izin ücreti ödendiği, böylece kullandırılan ve ücreti ödenen toplam izin süresinin 78 gün olduğu, Ö.. AŞ döneminde, ilk 3 yıl için 12 günden 36 gün, sonra gelen bir yıl için 14 gün, G.. AŞ döneminde işyerinde geçerli Toplu İş Sözleşmesinin 32. maddesi uyarınca sonra gelen beş yıl için 23 günden 115 gün olmak üzere toplam 183 gün izin kullanması gerektiği, bunun 78 gününü kullandığı ve bakiye 105 gün izin hakkı bulunduğu kanaati ile hesaplama yapılıp, mahkemece hesaplanan tutara hükmedilmiş ise de, ortada bir hesaplama hatası bulunduğu aşikardır. Çünkü ortaya konulan verilere göre davacı işçinin hak kazandığı izin süresi 165 gün olup, bundan kullandırıldığı veya ücretinin ödendiği anlaşılan 78 günlük izin süresi mahsup edildiğinde bakiye hesaplanması gereken izin süresi 165 gün – 78 gün = 87 gün olacaktır.
Mahkemece, hatalı hesaplamaya itibarla yazılı şekilde sonuca gidilmesi bozmayı gerektirmiştir.

F)Sonuç:
Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.02.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.