Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/9650 Esas 2014/20386 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Tarsus 1. Aile Mahkemesi
TARİHİ :30.10.2013
NUMARASI :Esas no: 2010/860 Karar no:2013/538

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı (kadın) tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden, davacıya, kayınbabasının fiziki şiddet uyguladığı ve davacının ailesiyle görüşmesine mani olduğu, davalının da bu olaylara kayıtsız kaldığı ve eşine sahip çıkmadığı anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davacı dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, boşanmaya (TMK.md. 166/1)karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru bulunmamıştır.
2-Davacıya evlenmeleri sırasında takılan altınların rızası hilafına elinden alındığı ve bir daha iade edilmediği toplanan delillerden anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının ziynetlerle ilgili talebinin kabulü gerekirken, yetersiz gerekçe ile reddi doğru bulunmamıştır.
3-Mahkemece, davacının kişisel ve çeyiz eşyalarına ilişkin talebi hakkında yargılama sırasında “iade edildiği" gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. 13.06.2012 tarihli oturumda verilen ara kararı ile yediemindeki eşyaların davacıya iadesine karar verilmiş ise de; davacıya teslim edilip edilmediği dosya kapsamından anlaşılamamaktadır. Eşyaların davacıya teslim edilip edilmediği araştırılarak, teslim edilmemiş ise, menkul teslimine ilişkin ara kararının ilam niteliğinde olmadığı, ilamsız yolla da icrasının mümkün olmayacağı dikkate alınarak, bu hususta nihai kararda hüküm tesisi gerekirken, bu yön nazara alınmadan yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
4-Kabule göre de;
Davacının, ziynet eşyalarına ilişkin talebi reddedildiği halde, maktu ret harcı yerine, dava değeri üzerinden nispi harç hesaplanarak, bu harcın davacıdan tahsiline karar verilmesi doğru olmamıştır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda (1), (2) ve (3.) bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, (1.) bentteki bozma sebebine göre, davacının mal rejiminden kaynaklanan talepleriyle ilgili temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 21.10.2014 (Salı)