Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/1891 Esas 2014/12806 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/1891
Karar No: 2014/12806
Karar Tarihi: 26.05.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/1891 Esas 2014/12806 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacının tazminat talebi reddedildi. Mahkeme, davacının talebinin dava süresi içinde açılmadığını belirtti. Davacı, ceza dava dosyasındaki beraat hükmünden haberdar olmadığına dair bir iddia öne sürdü ancak mahkeme buna inanmadı ve davanın zamanaşımı süresi içinde açılmadığı sonucuna vardı. Bu nedenle, mahkeme davayı reddetti. Kanunlar açısından, dava 466 sayılı Kanun hükümlerine dayanıyordu ve Ceza Genel Kurulu'nun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 esas-2010/57 sayılı kararına göre, üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılmaktadır. Borçlar Kanununun 60. maddesi, özel hukuk kapsamında değerlendirilmesi gereken bu talebin de makul bir süre içinde dava konusu edilmesi gerektiği belirtilerek, dava süresi bakımından kabul edilmektedir. Her koşulda davanın 10 yıllık süre içinde açılması gerekmektedir.

12. Ceza Dairesi 2014/1891 E. , 2014/12806 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davanın Reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
Dava 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup, Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 esas-2010/57 sayılı kararında 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak kesinleşen beraat kararından davacının haberdar olmasının arandığı, adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama bulunmamakla birlikte, hiçbir hakkın sonsuza dek dava konusu yapılamayacağı, özel hukuk kapsamında değerlendirilmesi gereken bu talebin de makul bir süre içinde dava konusu edilmesi gerektiği, dava süresi bakımından en lehe kabul ile, Borçlar Kanununun 60. maddesindeki sürenin kabulü gerektiği ve her koşulda davanın 10 yıllık süre içinde açılması gerektiği kabul edilmekle, bu kapsamda tazminat talebinin dayanağı olan ceza dava dosyasında 28.03.1994 tarihinde verilip, 05.04.1994 tarihinde kesinleşen beraat hükmü ile, tazminat davasının açılmış olduğu 22.10.2012 tarihine kadar, 18 yıldan fazla süre geçtiği, davacının bu uzun süre içerisinde hakkındaki beraat hükmünden haberdar olmadığından söz etmenin yaşamın olağan akışına uymayacağı ve davanın süresinde açıldığının kabulünün mümkün olamayacağının anlaşılması ve mahkeme tarafından aynı yönde yapılan değerlendirme sonucu, davanın 10 yıllık süreden sonra açıldığı gerekçesi ile reddine karar verilmiş olmasında usul ve kanuna aykırı yön bulunmadığından, davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 26.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.