Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2011/17719 Esas 2012/33 Karar Sayılı İlamı

3. Hukuk Dairesi
Esas No: 2011/17719
Karar No: 2012/33
Karar Tarihi: 09.01.2012

Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2011/17719 Esas 2012/33 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı tarafından temyiz edilen nafaka davasına ilişkin mahkeme kararının temyiz istemi reddedildi. Mahkeme kararı, 1.540 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin verilen kararların kesin olduğu Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427/2 maddesi uyarınca kesinleşmiştir. Nafaka davalarında ise temyiz ve karar düzeltmede yıllık nafaka miktarının dikkate alınacağı Yargıtay Hukuk Genel Kurulu kararı ile açıklanmıştır. Kararda yer alan kanun maddeleri ise Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427/2 maddesi ve Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı olan 01.06.1990 gün ve 1989/3-E, 1990/4-K sayılı karardır.

3. Hukuk Dairesi 2011/17719 E. , 2012/33 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü. Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı yasa ile değişik 427/2 maddesine göre miktar ve değeri 1.540 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin olarak verilen kararlar kesindir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 6.4.2005 tarih ve 2005/3-169 E- 235K. sayılı kararı ile nafaka davalarında temyiz ve karar düzeltmede yıllık nafaka miktarının dikkate alınacağı açıklanmıştır. Temyize konu edilen karar 5219 sayılı yasanın yürürlüğe girdiği 21.07.2004 tarihinden sonra verilmiş olup, yoksulluk ve iştirak nafakaları nitelikleri ve aidiyetleri itibariyle farklı nafakalar olup ve ayrıca davacı ve müşterek çocuk davada ihtiyari dava arkadaşıdır. Bu nedenle nafakalar ayrı ayrı değerlendirilir. Nafakaların artırılan kısımlarının yıllık toplamlarının ayrı ayrı miktarları 1.540 TL"yi geçmediğinden 01.06.1990 gün ve 1989/3-E, 1990/4-K sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyiz isteminin REDDİNE, 09.01.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.