Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/363 Esas 2019/1649 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Direnme, mahkumiyet

Yerel mahkemenin 14.07.2016 tarih ve 2016/204 Esas, 2016/489 Karar sayılı kararının direnme kararı niteliğinde olmadığı, ilk hükümde yer almayan yeni ve değişik gerekçeyle hüküm kurulduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında ... ya ait ... plaka sayılı aracın motorlu araç trafik belgesinin arka yüzünde 14.01.2009 ve 01.10.2009 muayene tarihli aracın muayenesi bölümlerinde yapışık vaziyette bulunan hologramı ve muayene raporunu sahte olarak düzenlemek sureti ile resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın aşamalarda, ..."yı tanımadığını, onun kendisi hakkındaki suçlamalarını kabul etmediğini savunması; tanık ... "ın, sanığın ..."ya ait vize işlemlerini yaptığını görmediğini söylemesi ve uzmanlık raporunda suça konu araç muayene raporunun ve motorlu araç trafik belgesinin üzerindeki yazı ve imzaların çok fazla karakteristik özellik ihtiva etmeyen sınırlı sayıda harf ve rakamlardan oluşması nedeniyle katılanlar ... ve ... elinden çıkıp çıkmadığı hususunda müspet ya da menfi bir kanaatte bulunulmadığının belirtilmesi karşısında suça konu belge üzerindeki imza ve yazıların sanığa ait olup olmadığı yönünde sağlıklı bir inceleme yapılamayacağının anlaşılması karşısında, araç sahibinin soyut beyanları dışında sanığın atılı suçu işlediğine dair mahkumiyete yeterli ve kesin delil bulunmadığı halde, sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2- Kabule göre;
a)Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 01/10/2009 yerine 28/06/2011 olarak yanlış gösterilmesi,
b)5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi hükmüne göre; tekerrür hükümlerinin uygulanabilmesi için, önceden işlenen suçtan dolayı verilen hüküm kesinleştikten sonra yeni suçun işlenmesi gerektiği cihetle, sanığın mahkumiyet hükmünde tekerrüre esas alınan Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2010/601 esas 2011/170 karar sayılı hükmün 09/09/2011 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiği, suç tarihinin 28.06.2011 olması karşısında suç tarihinden sonra 09.09.2011 tarihinde kesinleşen bu hükmün tekerrüre esas alınamayacağı, sanığın adli sicil kaydında yer alan sair hükümlülüklerine ilişkin karar örnekleri kesinleşme ve infaz tarihleriyle birlikte celbedilerek sonucuna göre sanığın mükerrer olup olmadığının saptanması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
c) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık vasisinin ve Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19/02/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.