17. Ceza Dairesi Esas No: 2018/6769 Karar No: 2019/2582 Karar Tarihi: 28.02.2019
Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/6769 Esas 2019/2582 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Yerel mahkeme, sanıkların hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyetine karar vermiştir. Dosya, temyiz edilerek 17. Ceza Dairesi tarafından incelenmiştir. Daire, suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabul etmiş ve hükümlerin usul ve yasaya uygun olduğunu belirlemiştir. Ancak, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen cezanın hesaplamasında yanlışlık yapılmış ve yargılama giderleri eşit şekilde alınması kararı yerine ayrı ayrı alınmıştır. Ayrıca TCK'nun 53. maddesi Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği için yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu nedenlerle hükümler tebliğnameye aykırı olarak bozulmuştur. Ancak yeniden yargılama gerektirmediğinden, sadece ceza ve giderlerin düzeltilmesiyle hükümlerin onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri: TCK 116/2, 119/1-c, 53; Tebligat Kanunu 21/1, 21/2; CMK 326/2; 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi; 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesi.
17. Ceza Dairesi 2018/6769 E. , 2019/2582 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığının ihlali HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü: Sanık ...’ın yokluğunda verilen 18/09/2014 tarihli kararın, aynı zamanda bilinen en son adresi olan MERNİS adresine öncelikle Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebliği gerekirken, doğrudan Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligatın usulsüz olması nedeniyle, sanığın öğrenme üzerine 17.03.2016 tarihli temyiz isteminin yasal süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede; Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak; 1- İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan hüküm kurulurken TCK’nun 116/2. maddesi uyarınca hükmolunan 9 ay hapis cezası aynı Yasa"nın 119/1-c maddesi gereğince 1 kat artırılırken sonucun 18 ay yerine 1 yıl 6 ay olarak hesaplanması ve netice cezanın 15 ay yerine 1 yıl 3 ay olarak belirlenmesi, 2-Bu dava sebebiyle yapılan toplam 567.15 TL yargılama gideri açısından, suçu birlikte işleyen sanıklardan neden oldukları yargılama giderlerinin ""Ayrı ayrı"" yerine, "Eşit şekilde"" alınmasına hükmedilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nun 326/2. maddesine aykırı davranılması, 3-T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ...’ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılıklar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde sonuç cezanın 15 ay’ olarak düzeltilmesi T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan kısım 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; "TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların" hükümlerden çıkartılması ile yerlerine "TCK"nun 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" cümlesi eklenmesi; ayrıca hüküm fıkrasından yargılama giderlerine ilişkin “Toplam 567,15 TL’den ibaret yargılama giderinin sanıklardan eşit olarak tahsiline" kısmının çıkartılarak yerine "Sanıkların birlikte sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise eşit olarak sorumlu tutulmalarına" cümlesinin eklenmesi suretiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.