MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kiralananın tahliyesi ve alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, tahliye isteminin kabulüne, alacak isteminin ise reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içerisinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı 30.07.2015 tarihinde açtığı işbu dava ile taraflar arasında 02.05.2012 tarihinde dava konusu taşınmaza radyo baz istasyonu ve ekipmanların kurulması amacıyla 3 yıllık kira sözleşmesi imzalandığını, sözleşmenin 3. maddesinde kira sözleşmesinin süresinin üç yıl olup süre sonunda hiçbir ihtara gerek kalmaksızın sözleşmenin son bulacağı hükmüne yer verildiğini ancak kira sözleşmesi sona erdiği halde davalının kendine ait ekipmanları kaldırmadığını belirterek, davalının kira sözleşmesine konu taşınmazdan tahliyesine, 02.05.2015 tarihinden dava tarihine kadar olan fazlaya ilişkin talep ve dava hakkının saklı kalmak kaydıyla 1.000,00 TL kira bedelinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile Türk Borçlar Kanunu"nun 315. maddesi gereğince kiralananın tahliyesine, 1.000,00 TL kira bedelinin davalıdan tahsiline karar verildiği önceki hükmün, davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 6. Hukuk Dairesi"nin 06.12.2017 tarih, 2017/7116 Esas, 2017/17144 Karar sayılı ilamı ile sair temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığı belirtilerek, davacının talebi doğrultusunda sözleşme süresinin sona ermesi nedeniyle tahliye ve alacak talebine göre araştırma ve inceleme yapılarak, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken talep dışına çıkılarak yazılı şekilde temerrüt nedenine dayalı olarak tahliyeye karar verilmesinin doğru olmadığından bahisle bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma üzerine yeniden yapılan yargılama sonucunda Mahkemece, tahliyeye ilişkin davanın kabulü ile davalının kiralanan taşınmazdan tahliyesine, alacağa ilişkin davanın ise reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Davaya esas 02.05.2012 tanzim, 21.01.2012 başlangıç tarihli ve üç yıl süreli kira sözleşmesinin varlığı hususunda taraflar arasında bir uyuşmazlık bulunmamakta olup sözleşmenin 3. maddesinde; sözleşmesinin süre sonunda herhangi bir ihtara gerek kalmaksızın son bulmuş sayılacağı, kira sözleşmesinin fesih,mahkeme kararı veya diğer herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, fesih ve mahkeme kararının kesinleşmesinden sonra kiralayanın sözleşme konusu sistemlerin kaldırılması için ...’e 60 günlük süre tanımak zorunda olduğu düzenlenmiştir.
Her ne kadar Mahkemece, davalının sözleşme süresinin bitim tarihi olan 02.05.2015"den dava tarihi olan 30.07.2015 "e kadar dava konusu yeri fuzuli işgalçi sıfatıyla herhangi bir hakkı olmadan kullandığı ancak taraflar arasındaki sözleşme gereğince zaten davalıya söz konusu ekipmanların kaldırılması için bu sürenin tanınmış olduğu, kaldı ki 60 günlük kullanım için taraflar arasında herhangi bir bedel kararlaştırılmadığı belirtilerek alacağa ilişkin davanın reddine karar verilmiş ise de davaya konu kira sözleşmesinin 21.01.2015 tarihinde son bulduğu ve davacı tarafından davalıya hitaben düzenlenen 12.02.2015 tarih ve 245 sayılı yazı ile 21.01.2012 tarihli kira sözleşmesinin süresinin sona ermiş olup yenilenmeyeceği belirtilerek sözleşmenin 3. maddesi gereğince kiraya konu sistemlerin 60 gün içerisinde kaldırılmasının ihtar edildiği, işbu ihtarın davalı tarafa 04.03.2015 tarihinde tebliğ edildiği ve 02.05.2015 tarihinden itibaren işleyen kira bedelinin tahsili talep edildiği nazara alındığında davanın, kiraya veren davacı tarafından kiracı davalıya sözleşmenin 3. maddesinden kaynaklanan 60 günlük süre tanımak ve bu sürenin bitimini beklemek suretiyle açıldığı anlaşılmaktadır. Bu itibarla ;Mahkemece, sözleşme konusu sistemlerin kaldırılması hususunda düzenlenen 60 günlük süreyi aşar kısma ilişkin alacağa yönelik inceleme yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmadığı gibi tahliye isteminin kabulüne karar verilmesine rağmen davacı lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi de hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK"nun 428. maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nın Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nın 440.maddesi gereğince tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 06/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.