Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/20610 Esas 2014/12561 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/20610
Karar No: 2014/12561
Karar Tarihi: 22.05.2014

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/20610 Esas 2014/12561 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun bir kararına atıfta bulunularak, taksirli suçlar için \"amaç ve saiki\" gerekçesine dayanılamayacağı ve TCK'nın 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanamayacağı hatırlatılmıştır. Bu nedenle, mahkemenin hükmü 5320 sayılı Kanun gereği BOZULMASINA karar verilmiştir. Ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen konularda karar verilebileceği unutulmadan, sanığın verilen cezasının belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yeterli olmuştur. Kararda bahsedilen kanun maddeleri TCK'nın 89/4, 62, 53/1-2-3, 51/1-3 ve 61/1-g bendidir.

12. Ceza Dairesi 2013/20610 E. , 2014/12561 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 53/1-2-3, 51/1-3 maddeleri gereğince mahkumiyet.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının ve taksirli suçtan mahkum olan sanık hakkında TCK"nın 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hükmün birinci paragrafından “amaç ve saiki” ibaresi ile TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin hükmün 3. bendinin çıkartılması, hükümdeki usul ve kanuna uygun bulunan sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/05/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.