Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/393 Esas 2019/2571 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/393
Karar No: 2019/2571
Karar Tarihi: 28.02.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/393 Esas 2019/2571 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Mala zarar verme suçundan verilen cezanın doğrudan tayin edilen adli para cezasının miktarı itibarıyla kesin nitelikte olduğu ve temyizi mümkün olmadığı gerekçesiyle sanık hakkındaki temyiz talebi reddedilmiştir. Ancak hırsızlık suçuna yönelik olarak sanık hakkında verilen hüküm, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 01.03.2016 tarihli ilamına göre 1/2 oranından daha fazla olmak şartıyla indirim yapılmaması nedeniyle bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 6217 sayılı Yasa ile eklenen geçici 2. maddesi ve Türk Ceza Kanunu'nun 168. maddesi belirtilmiştir.

17. Ceza Dairesi 2018/393 E. , 2019/2571 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Doğrudan tayin edilen adli para cezasının miktarı itibarıyla hüküm tarihinde yürürlükte bulunan ve 14.04.2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a 6217 sayılı Yasa ile eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olup, temyizi olanaklı bulunmadığından, sanık ...’ın mala zarar verme suçuna yönelik temyiz talebinin reddine ilişkin 27.04.2017 tarihli ek karar usul ve kanuna uygun bulunduğundan tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanıkların, soruşturma aşamasında müştekinin zararını giderdiğinin anlaşılması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 01.03.2016 tarih, 2015-2-832 Esas ve 2016/102 Karar sayılı ilamı ile "Mağdur ve katılanın zararı soruşturma aşamasında giderildiğinden ceza adaletinin sağlanması, hak ve nesafet kuralları ve TCK"nun 168. maddesinde belirtilen indirim oranları gözetilerek mahkemece sanıkların cezasının ½ oranından daha fazla olmak koşuluyla indirilmesi gerekirken, ½ oranında indirim yapılması isabetsizdir" olarak kabul edilmesi; ayrıca 5237 sayılı TCK"nun 168. maddesinin 1. fıkrasında etkin pişmanlık nedeniyle 2/3 oranına kadar indirim yapılacağının ifade edilmesi, aynı maddenin 2. fıkrasında ise indirim oranın ½ olarak öngörüldüğünün anlaşılması karşısında; sanık hakkında hırsızlık suçundan 168/1. maddesi uyarınca ½ den daha fazla oranda indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.