Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mala zarar verme suçundan sanık ..."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 2.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair .... Asliye Ceza Mahkemesinin 17/02/2015 tarihli ve 2012/721 esas, 2015/147 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 20/02/2020 gün ve 18728-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 25/02/2020 gün ve 2020/26344 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Mala zarar verme suçundan sanık ..."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 2.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair .... Asliye Ceza Mahkemesinin 17/02/2015 tarihli ve 2012/721 esas, 2015/147 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
1-Dosya kapsamına göre,
Sanık hakkında her ne kadar mala zarar verme suçundan mahkumiyetine karar verilmiş ise de, sanığın 15/01/2013 tarihli duruşmadaki savunmasında, suça konu dalları kesmeden önce katılanın anne ve babasını uyardığını, kesilmeyince kendisinin kestiğini beyan ettiği, 19/09/2014 tarihli keşif tutanağında söz konusu ağaçların sanığın arazisine dallarının döküldüğü kısımlarının kesildiğinin belirtildiği, Yargıtay bozma ilamı sonrasında dinlenen katılanın babası tanık ..."nun da beyanında sanığın dalların kesilmesi için uyarıda bulunduğunu doğrulaması karşısında; 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu"nun 740/1. maddesinde yer alan "Komşusunun arazisine taşarak zarar veren dal ve kökler, onun istemi üzerine uygun bir süre içinde kaldırılmazsa, komşu bu dal ve kökleri kesip kendi mülkiyetine geçirebilir." şeklindeki ve 4721 sayılı Kanunun 740/2. maddesinde yer alan "Ekilmiş veya üzerine yapı yapılmış arazisine dalların taşmasına katlanan komşu, bu dallarda yetişen meyvaları toplama hakkına sahip olur." şeklindeki hükümler ile 5237 sayılı Kanunun 26/1. maddesinde yer alan "Hakkını kullanan kişiye ceza verilmez." şeklindeki hüküm uyarınca sanık hakkında 5271 sayılı Ceza
Muhakemesi Kanunu 223/2-d bendine göre beraat kararı verilmesi gerekirken, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde,
2-Kabule göre de;
Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 24/06/2019 tarihli ve 2019/6457 esas, 2019/9573 karar sayılı ilamında yer alan "...Temyiz dışı mala zarar verme suçunun konusunun atılı hırsızlık suçunun konusu ile aynı olduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08/04/2014 tarih, 2013/2-685 Esas ve 2014/176 Karar sayılı kararı uyarınca hırsızlık suçunun oluştuğunun kabulü halinde mala zarar verme suçunun yasal unsurlarının oluşmayacağının kabulünde zorunluluk bulunduğu gözetilmeksizin, sanığın atılı suçtan beraati yerine yazılı biçimde mahkumiyetine karar verildiğinden..." şeklindeki açıklamalar nazara alındığında, sanığın olay günü kendi arazisinin yanındaki müştekiye ait arazide bulunan 5 adet erik ağacının, kendi bahçesine sarkan kısımlarını kesmesi şeklindeki somut olay neticesinde, Mahkemesince sanıkların hırsızlık suçundan mahkumiyetlerinin yanı sıra ayrıca mala zarar verme suçundan da mahkumiyetlerine karar verildiği, hırsızlık suçunun konusunu oluşturan mala zarar verme eyleminin bir bütün olarak hırsızlık suçu kapsamında kalacağı, ayrıca mala zarar verme suçunu oluşturmayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanık ...’nın müşteki ile yan yana bulunan arazilerinin erik ağaçları ile ekili olduğu,sanığın suç tarihinde arazinin sınırında bulunan müştekiye ait 5 adet erik ağacını budayıp, dallarını kestiğinden bahisle hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkûmiyet hükümleri kurulmuş ise de;
1-İnceleme konusunu oluşturan davada, her ne kadar sanık ... hakkında ... Asliye Ceza Mahkemesinin 17/02/2015 tarihli, 2012/721 Esas ve 2015/147 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verildiği, hırsızlık suçunun sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 24/06/2019 tarihli 2019/6457 esas, 2019/9573 karar sayılı ilamıyla eksik kovuşturma nedeniyle bozulması sonrası sanığın 15/01/2013 tarihli duruşmadaki savunmasında, suça konu dalları kesmeden önce katılanın anne ve babasını uyardığını, kesilmeyince kendisinin kestiğini beyan ettiği, 19/09/2014 tarihli keşif tutanağında söz konusu ağaçların sanığın arazisine dallarının döküldüğü kısımlarının kesildiğinin belirtildiği, Yargıtay bozma ilamı sonrasında dinlenen katılanın babası tanık Şerafettin Çubukçu"nun da beyanında sanığın dalların kesilmesi için uyarıda bulunduğunu doğrulaması karşısında; 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu"nun 740/1. maddesinde yer alan "Komşusunun arazisine taşarak zarar veren dal ve kökler, onun istemi üzerine uygun bir süre içinde kaldırılmazsa, .
komşu bu dal ve kökleri kesip kendi mülkiyetine geçirebilir." şeklindeki ve 4721 sayılı Kanunun 740/2. maddesinde yer alan "Ekilmiş veya üzerine yapı yapılmış arazisine dalların taşmasına katlanan komşu, bu dallarda yetişen meyvaları toplama hakkına sahip olur." şeklindeki hükümler ile 5237 sayılı Kanunun 26/1. maddesinde yer alan "Hakkını kullanan kişiye ceza verilmez." şeklindeki hüküm uyarınca sanık hakkında hırsızlık suçundan beraat kararı verilmesinin gerekmesi nedeniyle hırsızlık suçuyla birlikte işlendiği belirtilen mala zarar suçundan da beraat kararı verilmesinin talep edildiği anlaşılmış ise de; kesinleşen hükümden sonra ortaya çıkan bu durumun ancak 5271 sayılı CMK’nın 311/1-e maddesi uyarınca yargılamanın yenilenmesi sebebi olabileceği, kanun yararına bozma gerekçesi yapılamayacağından ve delillerin takdir ve değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğünden söz edilerek kanun yararına bozma yasa yoluna başvurma olanağı da bulunmadığından, (ÇAYCUMA) 1. Asliye Ceza Mahkemesinden kesin olarak verilen 17/02/2015 tarihli ve 2012/721 Esas – 2015/147 Karar sayılı kararına (1) numaralı yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08/04/2014 tarih, 2013/2-685 Esas ve 2014/176 Karar sayılı kararı uyarınca, mala zarar verme suçunun konusunun hırsızlık suçunun konusu ile aynı olmasından dolayı, hırsızlık suçunun oluştuğunun kabulü halinde mala zarar verme suçunun yasal unsurları oluşmamasına rağmen sanık hakkında hırsızlık suçundan mahkumiyetinin yanı sıra ayrıca mala zarar verme suçundan da mahkumiyetine karar karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, sanık hakkında mala zarar verme suçu ile ilgili olarak ....Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 17.02.2015 tarihli ve 2012/721 E., 2015/147 K. sayılı kararın, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle, unsurları oluşmayan mala zarar verme suçundan sanığın BERAATİNE, tayin olunan cezanın çektirilmemesine, 22/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.