Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, miras bırakanının paydaşı olduğu 3 parsel sayılı taşınmazda, davalı kardeşi M. ile birlikte yaptıkları binanın altında bulunan ve dükkan olarak kullanılan bölümlerin, davalı M. tarafından diğer davalıya kiraya verilmek suretiyle müdahale edildiğini ileri sürerek, elatmanın önlenmesine ve ecrimisile karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Davanın reddine ilişkin olarak verilen karar, Dairece; “Somut olayda; davalı M. ile yapılan kira sözleşmesinde pay ve paydaş çoğunluğunun sağlandığı kanıtlanmış değildir. Tüm bu somut olaylar yukarıda açıklanan ilkelerle birlikte değerlendirildiğinde, davalı K.’in geçerli bir kira sözleşmesine göre taşınmazı kullandığını söyleyebilme olanağı yoktur. Hal böyle olunca; davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir.” gerekçesiyle bozulmuş, mahkemece bozma ilamına uyulurak yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. 
Karar, davalı Kadir tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla, Tetkik Hakimi  raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.                                      Dava, çaplı  taşınmaza  elatmanın  önlenmesi  ve  ecrimisil isteğine   ilişkindir.
Mahkemece, hükmüne  uyulan  bozma   ilamı  doğrultusunda  davalı  K.  geçerli  bir  kira   sözleşmesine  dayanmaksızın  taşınmazı   kullandığı  benimsenmek  suretiyle  elatmanın  önlenmesine  ve  ecrimisile  karar  verilmiş  olmasında  kural  olarak  bir  isabetsizlik  yoktur. Davalı  K. bu  yöne  değinen  temyiz  itirazları  yerinde  değildir,Reddine.
Ne  var  ki,  davacının  miras  payı  gözetilerek  ecrimisilin  hüküm  altına  alınması  gerekirken,yazılı   şekilde  fazla   ecrimisile   hükmedilmiş  olması  doğru  değildir.
Davalı  K. temyiz  itirazının kabulü  ile  hükmün  açıklanan  nedenden  ötürü (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesine göre) HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,   8.12.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.