Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
İtiraznamedeki düşünce : Bozma

Taksirle yaralama suçundan sanığın TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyetine ilişkin İstanbul 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/06/2014 tarih, 2015/242 esas ve 2015/648 sayılı kararı sanık tarafından temyiz edilmekle, dairemizin 24.11.2020 gün ve 2019/7787 esas, 2020/6294 sayılı kararıyla “Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının gösterilmeyerek TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi” sebebiyle adli para cezasına esas alınan tam gün sayısı olan 225 gün belirtilmek suretiyle oy çokluğu ile hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmesini müteakip,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca, özetle; "... Sanık ..."in sevk ve idaresindeki aracı kusurlu bir şekilde kullanarak, katılan sürücü Ahmet ile mağdur ..."nın basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek derecede yaralanmasına neden olduğu, katılan ... ile Mağdur ..."nın yaralanmalarından dolayı şikayetçi oldukları, sanık ..."in uzlaşmak istediği, katılan ..."in de uzlaşmak istediği, mağdur ...’ya uzlaşma teklif edildiği ancak Havva’nın 3 gün içinde bu teklife olumlu cevap vermemesi nedeniyle uzlaşmayı reddettiğinin kabul edildiği,
Taksirle yaralama suçunda, yaralanan iki mağdurunun da uzlaşmayı kabul etmesi gerektiği, ancak mağdur ..."nın uzlaşma talebini kabul etmediği nedenle, CMK’nın 253/7. ve Yönetmeliğin 7/3. maddesi gereği, mağdurların tamamının uzlaşmamış olması nedeniyle uzlaştırma işlemi tamamlanamamıştır. Oysa Kanunun tek ceza öngördüğü taksirli fiil ile birden fazla kişinin yaralanması halinde her bir mağdur ile ayrı ayrı uzlaştırma yoluna gidilmesi gerektiği kabul edilmektedir. Buna göre, uzlaşmak isteyen sanık ... ile katılan ... arasındaki uzlaştırma işlemleri tamamlanmalıdır. Sanık ... hakkında, mağdurlar ... ve Havva’nın taksirle yaralanmalarına neden olduğu iddiasıyla TCK"nın 89/4. maddesi geregince cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasında, ilk derece mahkemesince TCK"nın 89/4. maddesi gereğince verilen mahkumiyet hükmünün, uzlaşmak isteyen katılan ... ile uzlaşmak isteyen sanık arasında CMK"nın 253 ve 254. maddelerinde öngörülen uzlaştırma işlemleri yapılarak tamamlanarak sanık ile katılan ..."in arasında uzlaşma sağlanması durumunda suç vasfının TCK"nın 89/1. maddesine dönüşeceği ve dolayısıyla ilk derece mahkemesinin mahkumiyet kararının, açıklanan uzlaştırma işlemleri yerine getirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumu tekrar değerlendirilmek üzere bozulmasına karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı görüldüğü..” gerekçesiyle itiraz edilmekle 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine 02/07/2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile eklenen 3. fıkra uyarınca yapılan incelemede;
Sanığın sevk ve idare hatasıyla tam kusurlu şekilde müştekiler Ahmet ve Havva’nın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği, sanık ile müşteki Ahmet’in uzlaşmak istediklerine yönelik beyanda bulunmalarına rağmen, müşteki Havva’ya posta yoluyla yapılan uzlaşma teklifine 3 gün içerisinde yanıt vermemesi nedeniyle uzlaşmayı kabul etmediğinin kabulü gerektiği, CMK’nın 253/7 maddesindeki “Birden fazla kişinin mağduriyetine veya zarar görmesine sebebiyet veren bir suçtan dolayı uzlaştırma yoluna gidilebilmesi için, mağdur veya suçtan zarar görenlerin hepsinin uzlaşmayı kabul etmesi gerekir.” hükmü gereğince mağdurlardan birinin uzlaşmayı kabul etmemesi nedeniyle uzlaşma hükümleri uygulanamayacağından,
02.07.2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 308. maddesine eklenen (2) ve (3). fıkra hükümleri uyarınca itiraz konusu değerlendirilip, önceki kararda değişiklik yapılmasını gerektiren herhangi bir nedenin bulunmadığı, konunun Yargıtay Ceza Genel Kurulunca sonuca bağlanmasının daha uygun olacağı anlaşıldığından, dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.10.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.