İşyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan suça sürüklenen çocuklar ... ve ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 116/2, 31/3, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.660,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmalarına dair Adana (Kapatılan) 4. Çocuk Mahkemesinin 30/09/2014 tarihli ve 2014/39 esas, 2014/525 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 19/11/2019 gün ve 16021-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/11/2019 gün ve 2019/116541 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
İşyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan suça sürüklenen çocuklar ... ve ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 116/2, 31/3, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.660,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmalarına dair Adana (Kapatılan) 4. Çocuk Mahkemesinin 30/09/2014 tarihli ve 2014/39 esas, 2014/525 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocukların işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçu ile birlikte işledikleri iddia olunan hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından haklarında hükmolunan mahkumiyet hükümleri yönünden temyiz yoluna başvurulması üzerine, Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 20/03/2018 tarihli ve 2016/15890 Esas, 2018/3524 Karar sayılı ilamı ile bozma kararı verilmesini müteakip, yeniden yapılan yargılama sonucunda suça sürüklenen çocukların atılı hırsızlık ve mala zarar verme suçlarını işledikleri sabit olmadığından bahisle Adana 3. Çocuk Mahkemesinin 04/10/2018 tarihli ve 2018/319 Esas, 2018/617 sayılı kararı beraatlerine karar verildiği görülmekle, Yargıtay 17. Ceza Dairesince beraate konu suçların yanında suça sürüklenen çocukların önceden mahkumiyetlerine karar verilen hükmün bu yönden kesin nitelikli olması nedeniyle temyiz incelemesine konu edilemediği anlaşılmış ise de, işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçunun beraat kararı verilen hırsızlık ve mala zarar verme suçlarıyla bağlantılı olduğu ve her üç suçun birlikte işlendiğinin iddia edildiği, suça sürüklenen çocukların işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçunu işlediğine dair de mahkumiyete yönelik kesin delil elde edilemediği gözetilmeksizin, beraatleri yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
İnceleme konusunu oluşturan davada, her ne kadar suça sürüklenen çocuklar ... ve ... hakkında ... Çocuk Mahkemesinin 30/09/2014 tarihli ve 2014/39 esas, 2014/525 sayılı ilamı ile hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verildiği, mahkumiyet hükümlerinin müdafiler ve katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 20/03/2018 tarihli ve 2016/15890 Esas, 2018/3524 Karar sayılı kararı ile işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen cezaların kesin olması nedeniyle reddine, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından ise beraatlerine karar verildiği, bozma kararı sonrası mahkemesince de suça sürüklenen çocuklar hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından beraatlerine karar verildiği ve bu kararın kesinleştiği, bu nedenle hırsızlık ve mala zarar verme suçlarıyla birlikte işlendiği belirtilen işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan da beraat kararı verilmesinin talep edildiği anlaşılmış ise de; kesinleşen hükümden sonra ortaya çıkan bu durumun ancak 5271 sayılı CMK’nın 311/1-e maddesi uyarınca yargılamanın yenilenmesi sebebi olabileceği, kanun yararına bozma gerekçesi yapılamayacağından ve delillerin takdir ve değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğünden söz edilerek kanun yararına bozma yasa yoluna başvurma olanağı da bulunmadığından, ... Çocuk Mahkemesinden kesin olarak verilen 30/09/2014 tarihli ve 2014/39 Esas-2014/525 Karar sayılı karara yönelik yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 22/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.