MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili; davacı nezdinde Zorunlu Karayolu Taşımacılık Mali Sorumluluk Sigorta Poliçesi ile sigortalı, davalı şirket adına kayıtlı minibüs ile karşı araçların 09/09/2009 günü karıştığı kazada, araçta yolcu olarak bulunan müteveffa ..."in mirasçılarına ödenen toplam 38.122,24 TL destekten yoksun kalma tazminatının davacı şirketçe sigortalı minibüs şoförünün alkolün etkisi ile kazaya sebep olmasına dayanarak davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Birleşen ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2012/124 esas sayılı dosyasında davacı dava; aynı kaza nedeniyle; kazada ..."in vefat eden 1987 doğumlu çocukları ... için destekten kalma tazminatı olarak toplam 11.651,00 Tl tazminat bedeli ödendiğini belirterek ödenen meblağın rücuen davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili; davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kabulü ile asıl davada 38.122TL birleşen davada 11.651TL tazminatın dava tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; zorunlu karayolu taşıma mali sorumluluk sigorta poliçesinden kaynaklanan rücuen tazminat istemine ilişkindir.
2918 sayılı KTK’nın 48. maddesinde; alkollü içki alması nedeniyle güvenli sürme yeteneklerini kaybetmiş kişilerin karayolunda araç sürmelerinin yasak olduğu ifade edilmiştir. Karayolları Trafik Yönetmeliği’nin “uyuşturucu ve Keyif Verici Maddeler ile İçkilerin Etkisinde Araç Sürme Yasağı” başlıklı 97. maddesinde, alkollü içki almış olması nedeniyle güvenli süreme yeteneğini kaybetmiş kişilerin karayolunda araç sürmelerinin yasak olduğu açıklandıktan sonra konu ile ilgili olan “b-2” bendinde, “alkollü içki almış olarak kandaki alkol miktarına göre araç sürme yasağı” kenar başlığı altında; alkollü içki almış olarak araç kullandığı tespit edilen diğer araç sürücülerinden kandaki alkol miktarı 0.50 promil üstünde olanların araç kullanamayacakları açıklanmıştır.
Ayrıca, Zorunlu Karayolu Taşımacılık Mali Sorumluluk Sigortası Genel Şartlarının B.7.h maddesinde; sürücülerin uyuşturucu veya keyif verici maddeler almış olmasından veya alkollü içki almış olarak aracı güvenli sürme yeteneklerini kaybetmiş bulunmalarından meydana gelmişse sigortacının sigorta ettirene rücu hakkı olduğu açıklanmıştır.
Bununla birlikte, Zorunlu Karayolu Taşımacılık Mali Sorumluluk Sigortası Genel Şartlarının B.7.h maddesinin dayanağını teşkil eden KTK"nun 48. Maddesinin yasaklamayı düzenleyen ilk fıkrasında, alkollü içki almış olması nedeniyle güvenli araç sürme yeteneklerini kaybetmiş kişilerin karayolunda araç sürmeleri yasaklanmış olup, aynı maddenin 2. fıkrasındaki yönetmelik düzenlenmesine olanak tanıyan hükümde, yasaklama yetkisi yönetmeliğe bırakılmış olmadığından, Karayolları Trafik Yönetmeliğinin 97. maddesinde, yukarıda anılan yasa hükmü tekrarlandıktan ve mütakip, uyuşturucu veya keyif verici maddeler ile alkollü içkilerin oranlarının ne şekilde saptanacağı belirlendikten sonra, yasada yer alan hükmü dikkate almadan salt 0.50 promilin üstünde alınan alkol miktarına göre araç kullanma yasayağı getirilmesinin yasal dayanağı bulunmadığından geçersiz bulunmaktadır. Geçersiz yönetmelik hükümlerinin yasaya aykırı bir şekilde genel şart olarak kabülü de mümkün değildir.
O halde, rücu şartlarının oluşması için kazanın meydana geliş şekli itibariyle sürücünün salt (münhasıran) alkolün etkisi altında kaza yapmış olması gerekmektedir. Diğer bir anlatımla sürücünün alkollü olması tek başına sigortalıya
Rücu edilmesini gerektirmez. Üstelik, böyle bir durumda kazanın salt alkolün etkisi altında meydana geldiğinin ispat yükü TTK"nun 1281. maddesi hükmü gereğince sigortacıya düşmektedir.
Yargıtay"ın yerleşik uyulamalarında; sürücünün aldığı alkolün oranının doğrudan doğruya sonuca etkisi bulunmadığından, mahkemece nöroloji uzmanı, makina mühendisi bilirkişilerden oluşan bilirkişi kurulu aracılığıyla kazanın salt alkolün etkisiyle gerçekleşip gerçekleşmediğinin, alkol dışında başka unsurlarında olayın meydana gelmesinde rol oynayıp oynamadığının saptanması, sonuçta olayın tek başına alkolün etkisiyle meydana geldiğinin saptanması durumunda, davanın kabulüne aksi halinde reddine karar verilmesi gerekeceği ilkesi benimsenmektedir (Bkz.YHGK 23.10.2002 gün ve 2002/11-768-840; YHGK 7.4.2004 gün ve 2004/11-257-212; YHGK 2.3.2005 gün ve 2005/11-81-18; YHGK 14.12.2005 gün 2005/11-624-713, 13.05.2015 tarih 2013/17-2156 E., 2015/1338 K.).
Somut olayda kaza günü olan 09/09/2009 tarihinde saat 07.08"de, sürücünün kanında 0,6 mmol/L etanol olduğu belirlenmiştir. Mahkemece; alınan bilirkişi heyeti raporuna göre nöroloji uzmanı bu miktar üzerinden alkol miktarını, kaza saati olan 06.40"a geriye yürüterek hesaplama yapmıştır.
Mahkemece yapılması gereken; yeni bir bilirkişiden rapor alınarak, kandaki etanol miktarının mmol/L birimi üzerinden belirtilmesi göz önünde bulundurularak, referans değer aralığına göre alkol miktarının promil olarak değer karşılığı açıklatılmalıdır. Davalı tarafın iddiasına göre, davalının sürücüsünün kaza sırasında yaralandığı ve acil serviste yapılan müdahale sonucunda kanında etanol maddesinin bulunduğu iddiası da araştırılarak, kazanın münhasıran alkol etkisi altında gerçekleşip gerçekleşmediğine ilişkin yeni bir nöroloji uzmanı bilirkişiden rapor alınması gerekirken, eksik incelemeye dayalı hüküm verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 12/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.