Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/1983 Esas 2014/12391 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/1983
Karar No: 2014/12391
Karar Tarihi: 21.05.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/1983 Esas 2014/12391 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talebinde bulundu ancak mahkeme davayı reddetti. Davacı daha önce reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan tutuklanmış ve hakkında 5 ay hapis cezasına hükmedilerek hükmün açıklanması geri bırakılmıştı. Bu süre içinde davacının tazminat talebinde bulunması mümkündü ancak davacı dava açmadığı için tazminat talebi reddedildi. Kararın gerekçesi doğru kabul edildi ve temyiz itirazları reddedildi.
Kanun maddeleri: CMK’nın 231/5. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2014/1983 E. , 2014/12391 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Davacının tutuklanmasına konu olan reşit olmayanla cinsel ilişki suçu ile ilgili olarak Ceyhan Ağır Ceza Mahkemesinin 2007/101 Esas- 2011/101 Karar sayılı dosyasında yapılan yargılama sonunda 22.03.2011 tarihinde davacı hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki suçu nedeniyle 5 ay hapis cezasına hükmedilerek CMK’nın 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, bu aşamada hükmün davacı bakımından herhangi bir sonuç doğurmadığı, 5 yıllık deneme süresi sonunda davanın düşmesine karar verilmesi halinde fazladan tutuklu kalınan süreler için süresinde dava açılması halinde tazminat talep edilebileceği gözetilerek, reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde davanın reddedilmesi gerekçesi itibariyle yanlış, sonucu itibariyle doğru kabul edilmiştir.
Yapılan incelemeye, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre, davacının temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 21.05.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.