Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 2020/2809 Esas sırasında kayıtlı Adana 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/46 Esas,2014/724 Karar sayılı dosyası ile Dairemizin 2020/8364 Esas sayılı sırasında kayıtlı Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesi"nin 2016/186 Esas, 2016/193 Karar sayılı dosyası ile bu dosya arasında suç ve sanık yönünden fiili ve hukuki bağlantı olduğundan birlikte ele alınarak yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26/04/2016 gün ve 2014/118-2016/208 sayılı Kararında da belirtildiği üzere, tefecilik suçu ile korunan hukuki yarar ve suçun TCK"nın topluma karşı suçlar bölümünde düzenlenmesi karşısında, bu suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamı, diğer bir ifadeyle kamu olduğu, eylemin belirli bir kişinin zararına olarak işlenmesi halinde bu kişinin mağdur değil, suçtan zarar gören olacağının kabulü gerektiği, bu bağlamda TCK"nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun kazanç elde etmek amacıyla borç para verilmesiyle oluşacağı, bunu meslek haline getirmenin suçun unsurları içerisinde yer almadığı, değişik zamanlarda ve/veya farklı kişilere karşı tefecilik eylemini zincirleme olarak işleyen sanık hakkında TCK"nın 43. maddesinin uygulanması gerektiği, zincirleme suçlarda son suçun işlendiği günün suç tarihi olduğu, bu itibarla hukuki kesinti oluşturan iddianame tarihinden evvel tüm eylemlerin teselsülün içerisinde değerlendirilmesi, iddianame tarihinden sonraki eylemlerin ise gerçek içtima hükümleri ve varsa kendi içinde teselsül hükümleri değerlendirilmek suretiyle karara bağlanması gerekeceği nazara alındığında, sanık hakkında Adana 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/12/2014 tarih ve 2014/46 Esas, 2014/724 Karar sayılı ilamıyla tefecilik suçundan beraat kararı verildiği, dosyanın temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 2020/2809 Esasına kaydedildiği, suç tarihinin 2008, iddianame tarihinin 08/01/2014 olduğu, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesi"nin 2016/186 Esas, 2016/193 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında davanın reddi kararı hakkında esastan red kararı verildiği, suç tarihinin 2007 yılı, iddianame tarihinin 07/10/2015 olduğu, hakeza temyize konu bu kamu davasında ise suç tarihinin 2008, iddianame tarihinin 08/01/2014 olması, hakeza temyize konu bu kamu davasında ise suç tarihinin 2006, iddianame tarihinin 06/01/2014 olması, ayrıca Uyap sisteminden yapılan sorgulamada Adana 16. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2014/75 Esas sayılı dosyası ile sanık hakkında tefecilik suçu nedeni ile açılan kamu davasında beraat kararı verildiğinin anlaşılması karşısında; mümkünse davaların ilk iddianamenin tanzim edildiği Adana 4. Asliye Ceza Mahkemesi dosyasında birleştirilmesi, kesinleşmesi veya birleştirme olanağının ortadan kalkması durumunda ise asılları veya onaylı örneklerinin bu dosya arasına konulmasından sonra, zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının ve mükerrer dava olup olmadığının saptanması, zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin belirlenmesi halinde her iki dosyada dinlenen tüm tanıkların yargılama aşamasındaki alınan beyanları üzerinde durularak, suçunun sübutu halinde sanığın hukuki kesinti bulunmayan eylemlerinin bir bütün halinde zincirleme tek tefecilik suçunu oluşturması nedeniyle TCK"nın 3/1 ve 61/1. maddeleri de gözetilerek hukuki durumunun belirlenmesi, sanık ..."nin soruşturma aşamasında ismi geçen ..."ın tanık sıfatı ile beyanlarına başvurulması, sanık hakkında Vergi Tekniği Raporunda isimi geçen icra takip borçlularının tanık sıfatı ile bilgi ve görgüsüne başvurulması, sanık hakkında tefecilik yapıp yapmadığına yönelik olarak kolluk araştırması yapılmasından sonra sanığın hukuki durumunun tespiti ve tayini gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı, katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.