Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/12458 Esas 2020/552 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12458
Karar No: 2020/552
Karar Tarihi: 21.01.2020

Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/12458 Esas 2020/552 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, güveni kötüye kullanma suçundan mahkum edilmiştir. İlk başta açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiş, ancak denetim süresi içinde yeniden suç işlemesi nedeniyle yargılama yapılıp düşme kararı verilmiştir. Kararın hatalı olduğu fark edilmesi üzerine tekrar duruşma açılmış, ancak mahkeme kendi kendine yeniden yargılama yapamayacağı için verilen karar yok hükmünde sayılmıştır. Bu durumda, önceki düşme kararı geçerli kalmaktadır. Kanun maddeleri ise şöyledir:
- Güveni kötüye kullanma suçu için TCK'nın 508, 522/1, 53. maddeleri uygulanmıştır.
- Düşme kararının 765 sayılı TCK uyarınca verildiği belirtilmiştir.
- CMK'nın 223/8 maddesine göre kararın yok hükmünde sayıldığı ifade edilmiştir.

15. Ceza Dairesi 2019/12458 E. , 2020/552 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : 765 sayılı TCK"nın 508, 522/1, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Güveni kötüye kullanma suçundan sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmü sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Sanık hakkında yapılan yargılama sonunda 02/12/2008 tarihinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği ve bu kararın 26/01/2009 tarihinde kesinleştiği, sanığın 23/12/2011 tarihinde denetim süresi içinde yeniden suç işlemesi nedeniyle yapılan ihbar üzerine yargılama yapılarak, 28/08/2014 tarihinde "atılı güveni kötüye kullanma suçunun 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca zaman aşımına uğradığı" gerekçesi ile 20/12/2012 tarihinde düşme kararı verdiği, düşme kararının 31/03/2013 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiği, akabinde mahkemenin hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı ile ikinci suçun işlenmesi tarihleri arasında zamanaşımı süresinin işlemeyeceğini gözardı ettiğini fark edip 26/06/2015 tarihinde verdiği kararın hatalı olduğunu belirtip "20/12/2012 tarihli zamanaşamı nedeni ile düşme kararının iptaline" denilerek tekrar duruşma açtığı, akabinde yapılan yargılama sonucunda 02/07/2015 tarihinde sanık hakkında ilk hükmün açıklanmasına karar verildiği ancak; 20.12.2012 tarihli düşme kararlarının CMK 223/8 maddesi uyarınca hüküm niteliğinde olduğu, kararı veren mahkemenin karar vermekle dosyadan el çektiği, kararın hatalı olması halinde "iptaline" diyerek kendiğinden yeniden yargılama yapamayacağı, bu sebeple mahkeme tarafından verilen 02/07/2015 tarihli kararın yok hükmünde olduğu, 20/12/2012 tarihli düşme kararının varlığını sürdürdüğü ve bu karara yönelik ise herhangi bir temyiz talebinin bulunmadığı anlaşılmakla, dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 21/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.