Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/5761 Esas 2019/1743 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5761
Karar No: 2019/1743
Karar Tarihi: 31.01.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/5761 Esas 2019/1743 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın müştekiye yaralama suçundan mahkumiyetine hükmetmiştir. Yapılan temyiz incelemesinde, Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinde bazı hükümleri iptal ettiği ancak bu hususun infaz aşamasında dikkate alınabileceği ve bozma nedeni yapılamayacağı belirtilmiştir. Sanığın temyiz itirazları incelenerek reddedilmiştir. Ancak, müşteki ile sanığın beyanları arasında farklılıklar bulunması nedeniyle haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği göz önünde bulundurulmadığı ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hak yoksunlukları yönünden durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilerek karar bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi, 29. maddesi, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2018/5761 E. , 2019/1743 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ..."nin müşteki ..."u kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2) Sanık ..."in müşteki Turgut"u kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Olayın başlangıcına ilişkin taraflar arasında birbirinden farklı beyanlar bulunmasına ve ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının belirlenemediğinde, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas 367 Karar sayılı kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Dairemizin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında da kabul edildiği üzere, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede (1/4 oranında) uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 31.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.