MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 16.05.2011 gününde verilen dilekçe ile tapu kaydının iptali ile mera olarak sınırlandırılması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabul kısmen reddine dair verilen 19.07.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ve davalı vekilleri tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, tapu kaydının iptali, taşımazın mera olarak sınırlandırılması istemine ilişkindir.
Davalı, dava konusu 129 ada 52 parsel sayılı taşınmazın kendisine kayınpederi tarafından düğün hediyesi olarak verildiğini, 120 ada 47 parsel sayılı taşınmazın ise kendisine ait olmadığını, bu nedenlerle davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü taraf vekilleri temyiz etmişlerdir.
Mera, bir veya birden fazla köy veya kasaba halkına bağımsız veya birlikte tahsis edilmiş ya da kadimden beri hayvan otlatmak amacıyla kullanılan, hak sahiplerinin üzerinde intifa hakkı olan arazi parçasıdır. Devletin hüküm ve tasarrufu altında olan mera, yaylak ve kışlaklar özel mülkiyete geçirilemez, amacı dışında kullanılamaz, zamanaşımı uygulanamaz, sınırları daraltılamaz (4342 sayılı Mera Kanunu m.3,4).
Davacı Hazine, dava konusu taşınmazın mera olduğunu ileri sürdüğüne göre dayandığı belgelerin, ayrıca karşı tarafın savunmasında ileri sürdükleri kayıtların tüm geldileri ile birlikte merciinden getirtilmesi, çekişmeli yerin mera niteliğinde olup olmadığının saptanması gerekir.
Keşifte dinlenecek yerel bilirkişi ve tanıkların çekişmeli mera veya yayla ile herhangi bir yararlanma ilişkisi bulunmayan, yansız anlatımda bulunabilecek, yöreyi iyi bilen ve çevre köy ya da kasabalarda yaşayan yaşlı kişilerden seçilmesi gerekir.
Mahkemece yapılacak keşifte; taraflarca dayanılan belge ve kayıtların yerel bilirkişi ve tanıklar aracılığı ile uygulanması, dava konusu yeri kapsayıp kapsamadığının belirlenmesi, varsa çevre taşınmazlara ait kayıtlar da uygulanarak dava konusu yeri ne şekilde okuduğunun çevre taşınmazlarla toprak yapısı kıyaslanarak uzman bilirkişiler aracılığı ile uyuşmazlığa konu yerin ve niteliğinin saptanması gerekir.
Yukarıda açıklanan ilkeler ışığında somut olaya gelince;
Davacı Hazine, kadastro tespitinde davalı adına tescil edilen 129 ada 52 ve 47 parsel sayılı taşınmazların tapu kayıtlarının iptali ile mera olarak sınırlandırılmasını istemiştir. Keşifte dinlenen tanık ve mahalli bilirkişi taşınmazın 10-15 yıldır davalı tarafından kullanıldığını, öncesini bilmediklerini beyan etmişlerdir. Komşu köyden dinlenen mahalli bilirkişi ise taşınmazda hayvan otlatıldığını bildirmiştir. Ziraat mühendisi bilirkişi raporunda dava konusu 129 ada 52 parsel sayılı taşınmazın 4. sınıf tarım arazisi olduğunu belirtmiştir. Yapılan yargılama sonunda dava konusu 129 ada 47 parsel sayılı taşınmazın davalıya ait olmadığı anlaşıldığından davanın husumet nedeniyle reddine, dava konusu 129 ada 52 parsel sayılı taşınmazın ise tapu kaydının iptali ile mera olarak sınırlandırılmasına karar verilmiş ise de yapılan araştırma ve inceleme hüküm vermeye yeterli değildir. Bu durumda mahkemece yukarıda belirtilen ilkeler doğrultusunda gerekli araştırma ve incelemeler yapılmalı, mahalli ve uzman bilirkişi görüşleri arasındaki çelişkilerin giderilmesi için gerekirse mahallinde yeniden keşif yapılarak bilirkişilerden ek rapor alınmalı ve sonucuna göre bir karar verilmelidir.
Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenlerle hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin yatırılan temyiz harcının davalıya iadesine, 24.01.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.