Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/17001 Esas 2022/6430 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5490 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Suç tarihinde yürürlükte bulunan 5490 sayılı Nüfus Hizmetleri Kanunu'nun 50/2.maddesinde; "Yerleşim yeri adreslerinin tutulmasında kişilerin yazılı beyanı esas alınır. Bildirim, nüfus müdürlüklerine ve dış temsilciliklerimize adres beyan formuyla yapılır. Yerleşim yeri adresi aynı konut olan ailenin ergin fertleri birbirlerinin yerine adres beyanında bulunabilirler.", şeklindeki düzenleme ile bu maddeye aykırılığı düzenleyen aynı Kanun'un 68/1-c maddesindeki "Mülki idare amirince bu Kanunun 50 nci maddesinde belirtilen yükümlülükleri yerine getirmeyen kişilere 250 yeni Türk lirası, gerçeğe aykırı beyanda bulunanlara 500 yeni Türk lirası idari para cezası verilir." hükmü birlikte değerlendirildiğinde, sanığın eyleminin anılan Kanun'un 50.maddesinde düzenlendiği ve yaptırımının da idari para cezası olduğu gözetilmeksizin yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi
Bozmayı gerektirmiş; sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, kararın bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA ve gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5326 sayılı Kanunun 20. maddesi gereğince kabahatli hakkında İDARİ PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 31/03/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.