Muhkem eşyayı kırarak hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/9482 Esas 2011/1026 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2011/9482
Karar No: 2011/1026
Karar Tarihi: 19.09.2011

Muhkem eşyayı kırarak hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/9482 Esas 2011/1026 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın muhkem eşyayı kırarak hırsızlık suçunu işlediğini kabul etmiştir. Ancak, hüküm temyiz edildiğinde, 5237 sayılı TCK'nun 141 ve 142. maddeleri ile 765 sayılı TCK'nun 493/1. maddesi arasındaki farka dikkat çekilmiştir. Sanığın suçu, 5237 sayılı yasa kapsamında hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarını oluşturduğu belirtilmiştir. Daha sonra, sanığın cezasının lehine olan yasanın belirlenmesi için önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanması gerektiği ifade edilmiştir. Sonuçta, mahkeme kararı bozulmuş, sanığın temyiz itirazı kabul edilmiş ve hüküm açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141 ve 142. maddeleri
- 765 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 493/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/2-4. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 151/1. maddesi
- 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b, 143/1, 53/1; 116/2-4, 53/

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2011/9482 E. , 2011/1026 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Muhkem eşyayı kırarak hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- 5237 sayılı TCK.nun 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK.nun 493/1. maddesindeki suçun öğelerinin farklı olduğu, eylemin, 5237 sayılı Yasanın 142/1-b maddesindeki hırsızlık suçunun yanı sıra aynı Yasanın 116/2-4. maddesindeki işyeri dokunulmazlığını ihlal ve 151/1. maddesindeki mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu, 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca sanık yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilerek, 5237 sayılı Yasaya göre hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarını oluşturan eylemler nedeniyle uygulama yapılıp sonucuna göre lehe olan yasanın belirlenmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
2- Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK.nun 493/1, 522/1. (hafif) maddelerine göre, 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK.nun aynı suça uyan 142/1-b, 143/1, 53/1; 116/2-4, 53/1; 151/1, 53/1. maddelerinde öngörülen özgürlüğü bağlayıcı cezanın türü, alt ve üst sınırları bakımından anılan Yasanın 7/2, 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddeleri ışığında; sanığın hırsızlık suçunu işledikten sonra yakalanması üzerine, yakınana ait çaldığı eşyalardan bir kısmını yer göstererek teslim ettiğinin 17-18-19.12.2003 tarihli zapt etme, teslim-tesellüm tutanakları, sanığın savunması ve yakınanın anlatımı ile tespit edilmesi karşısında, kısmi iade nedeniyle yakınandan rızası sorularak, sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nun 168/1-4. maddesinin uygulama koşullarının tartışılması ve 5271 sayılı CMK"nun 253 ve 254. maddeleri uyarınca işyeri dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçları ile ilgili olarak uzlaşma hükümlerinin de değerlendirilmesi sonucunda, uygulamaya göre lehe Yasanın belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 19.09.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.