Esas No: 2021/12475
Karar No: 2022/6464
Karar Tarihi: 31.03.2022
Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/12475 Esas 2022/6464 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 56. maddesinin birinci fıkrasına aykırı hareket ettiği iddiasıyla yargılandığı davanın temyiz incelemesini yaparak, yerel mahkemenin beraat kararını onadı. Kararda, söz konusu suç için 100 gün adli para cezası üst sınırı olduğu, beraat hükmü verilen suçlarda temyiz yolunun bulunmadığı ve dolayısıyla yerel savcının temyiz talebinin reddedilmesi gerektiği belirtildi. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri ise şöyle:
- 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 56. maddesi
- 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 63/10. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nun 52/2. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nun 305/1-2. maddeleri
- 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Beraat
Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
5320 sayılı Yasanın 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle uygulanması zorunlu olan 1412 sayılı CMUK'nun 305. maddesi uyarınca "Yukarı sınırı onmilyar lirayı geçmeyen para cezasını gerektiren suçlardan dolayı verilen beraat hükümleri,” kesin olup, bu hükümler hakkında temyiz yasa yoluna başvurulamayacağı, 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 63/10. maddesinde yer alan “Bu Kanunun 56'ncı maddesinin birinci fıkrası hükümlerine aykırı hareket edenler bin günden beş bin güne kadar; ikinci, üçüncü, dördüncü ve beşinci fıkralarına aykırı hareket ederek bu işi bizzat yapanlar elli günden yüz güne kadar adli para cezası ile cezalandırılır.” şeklindeki düzenleme ile 5237 sayılı TCK’nun 52/2. maddesindeki “En az yirmi ve en fazla yüz Türk Lirası olan bir gün karşılığı adlî para cezasının miktarı, kişinin ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak takdir edilir.” hükmü birlikte dikkate alındığında, 5809 sayılı Kanunun 63/10. maddesinde düzenlenen, sanığa atılı suçun üst sınırı 100 gün adli para cezası olup, TCK'nun 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı da en üst sınır olan 100,00 TL üzerinden adli para cezasına hükmedilmesi halinde dahi sonuç cezanın 10.000,00 TL adli para cezasını geçmeyeceği, dolayısıyla bu suçtan verilen beraat hükümlerinin 1412 sayılı CMUK'nun 305/1-2. maddesinde düzenlenen kesinlik sınırının altında kalacağı ve temyiz olanağının bulunmadığı cihetle, o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz talebinin, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 31.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
