Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6773 Esas 2019/1606 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/6773
Karar No: 2019/1606
Karar Tarihi: 19.02.2019

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6773 Esas 2019/1606 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın sahte fatura kullanmak suçlamasıyla 2007 yılında açılan davada, gerçeğin kuşkuya yer vermeden tespit edilememesi nedeniyle sanığın suçsuzluğuna karar verilemediği anlaşılmıştır. Ancak, başka suçlamalar nedeniyle mahkumiyet kararı verilmiştir. Kararın ikinci bölümünde ise, sanığın zincirleme suç işlediği belirtilerek TCK'nin 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiği fakat uygulanmadığı ve Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı sonrası 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uygulamasının yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Karar bozulmuştur.
Kullanılan Kanun Maddeleri:
- Vergi Usul Kanunu
- TCK 43. madde
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi
- 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi

11. Ceza Dairesi 2016/6773 E. , 2019/1606 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Büyükçekmece Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 07.01.2013 tarih ve 2013/116 E. sayılı iddianamesi ile sanık hakkında defter belge ibraz etmemek suçundan da kamu davası açıldığı ancak bu suçla ilgili olarak hüküm kurulmadığı anlaşılmakla; zamanaşımı süresi içerisinde mahallinde hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
1- Sanık hakkında 2007 takvim yılında sahte fatura kullanmak iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın savunmalarında suçlamaları kabul etmediğini, gerçek ticari ilişki karşılığından söz konusu faturaları aldığını savunması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından, sanığın kullandığı faturaları düzenleyen şirketler hakkında karşıt inceleme yapıldığı anlaşılmakla, bu şirket yetkilileri hakkında sahte fatura düzenlemekten dava açılmış olup olmadığının araştırılması, açıldığının tespiti halinde dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile faturaları düzenleyen mükelleflerin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoğu olup olmadığı da araştırılıp, karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılmasından sonra tüm deliller birlikte değerlendirip, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a- Aynı takvim yılı içerisinde birden fazla sahte fatura kullanmak eyleminin zincirleme suç oluşturduğu ve sanık hakkında TCK"nin 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19.02.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.