MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 3. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 18.01.2018 tarih ve 2015/404 E. - 2018/41 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi"nce verilen 29.01.2019 tarih ve 2018/912 E. - 2019/100 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında 02/01/1996 tarihinde bayilik sözleşmesi düzenlendiğini, bu sözleşme ile Almanya da üretilen yeşil boru ve fitting malzemelerinin satış ve pazarlaması ilişkileri için davalı şirketin Türkiye temsilcisi olarak adlandırıldığını, davacı şirkete ise bayilik verildiğini, icra takibine konu faturalarda bahsi geçen malzemeler için 10/07/2013 tarihinde iade faturaları düzenlenip davalı şirkete gönderildiğini ve davalı şirkete teslim edildiğini, davalı şirketin faturalara itiraz etmediğini, faturaların kesinleştiğini, fatura bedellerinin davalı şirket tarafından ödenmemesi üzerine alacağın tahsili için icra takibi başlatıldığını, davalının borca ve ferilerine yapmış olduğu itiraz sonucunda durduğunu, davalının itirazının haksız olduğunu iddia ederek, icra takibine yapılan itirazın iptaline, takibin devamına karar verilmesinin talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının davalı şirket aleyhine icra takibi başlattığını, takibin haksız olması nedeniyle takibe itiraz edildiğini, tarafların ticari defterleri, ödeme belgeleri, faturaları ve sözleşmeler incelendiğinde davalı şirketin böyle bir borcunun olmadığını, davacının 77.317,00 Euro kur farkı borcu bulunduğu gibi taraflar arasındaki cari hesap ilişkisine göre 15.290,39 TL alacaklı olduğundan davanın reddini istemiştir.
Mahkemece yapılan yargılama, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre davalı şirketin ticari defterlerinin usulüne uygun olarak tutulduğu, sahibi lehine delil sayılacağı, taraflar arasında mal satımına ilişkin ticari bir ilişkinin mevcut olduğu, dava konusu alacağın dayanağı olan iade faturalarının davalı şirkete teslim edildiği, ticari defterlerine kaydedildiği, davalı şirketin kendi lehine delil olacak olan ticari defterlerine göre TL cinsinden 15.290,39 TL tutarında davacı şirkete borçlu olduğunun kayıtlı olduğu, taraflar arasındaki Euro cinsinden olan ticari ilişki gereğince davalı şirketin döviz cinsinden davacı şirkete bir borcunun olmadığı, aksine 77.317.42 Euro tutarında davacı şirketten alacağının olduğu, bu farklılığın sebebinin de davalı şirketin ticari defterlerindeki faturalar ile ödeme tarihleri arasında TL ve Euro cinsine göre yapılan kayıtlardan oluşan kur farkından kaynaklandığı, ticari defterlere göre davacının davalıdan alacaklı bulunmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi’nin 2018/912 Esas ve 2019/100 Karar sayılı ve 29/01/2019 tarihli ilamında, İlk Derece Mahkemesi tarafından verilen kararın usul ve esas yönden hukuka uygun olduğu gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, karara karşı davacı vekili tarafından temyiz kanun yoluna başvurmuştur.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle muhakeme hukukuna ve maddi hukuka uygun bulunan Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi’nin 2018/912 Esas ve 2019/100 Karar sayılı ve 29/01/2019 tarihli kararının ONANMASINA, dosyanın Antalya 3. Asliye Ticaret Mahkemesi’ne, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 18/11/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.