MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet



Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yakınana ait eve girerek hırsızlık suçunu gerçekleştiren sanıkların 5237 sayılı TCK.nun 116/1 ve 119/1-c maddeleri uyarınca konut dokunulmazlığını bozma suçunu da işlediklerinin anlaşılması karşısında, bu suçtan zamanaşımı içerisinde işlem yapılması olanaklı kabul edilmiş, sanık ... hakkında TCK.nın 50.maddesi ile uygulama yapılırken, yasa maddesinin gösterilmemiş olması, uygulama doğru yapıldığından, yerinde eklenmesi olanaklı görülmüş, tüm dosya kapsamına ve oluşa uygun kabule göre sanık ...’in ortak suç işleme kararı kapsamında, suça doğrudan katıldığı gözetilmeden hakkında 5237 sayılı TCK.nun 37/1. maddesi yerine 39/1. maddesi ile uygulama yapılması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış,
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanık ... hakkında, TCK’nun 53. maddesinin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmasına, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca da kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanık hakkında uygulanmamasına, karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde uygulama yapılması;
2- Sanık ...’ın tekerrüre esas ilamlarına ilişkin suçlarda, sanık ...’in ise suç tarihinde, 18 yaşından küçük olduğu gözetilmeden, TCK.nın 58/5.maddesi hükmüne aykırı olarak anılan Yasanın 58.maddesi uyarınca uygulama yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafiinin temyiz itirazları ve tebliğnamedeki düşünce bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nun 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK’nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine, “Sanığın, TCK’nun 53. maddesinin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmasına, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca da kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanık hakkında uygulanmamasına,” cümlesi yazılmak ve TCK’nun 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.09.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.