Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/7024 Esas 2014/12257 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/7024
Karar No: 2014/12257
Karar Tarihi: 21.05.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/7024 Esas 2014/12257 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, sanıkla yaptığı iş anlaşmasına rağmen sanığın kendisine tecavüz etmesi üzerine tazminat davası açmıştır. Mahkeme, sanığın beraat ettiği ceza davasının dosyasını inceleyerek, davacının talebi doğrultusunda sanıktan 10229 TL maddi, 5000 TL manevi tazminat talebi kabul etmiştir. Ancak, davacının adının gerekçeli kararda yazılmamış olması ve vekalet ücretinin tazminat hesabına dahil edilmesi kanuna aykırı bulunmuştur. Hüküm, davacının adının düzeltilmesi ve maddi tazminat miktarının 9129 TL'ye düşürülmesi şeklinde değiştirilerek onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 466 sayılı Kanunun 2. maddesi: Tazminat davasının açılması için öngörülen süre ve şartlar.
- CMK'nın 232/6 maddesi: Gerekçeli kararın içeriği ve yazılış şekli.
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi ve 322. maddesi: Hükmün bozulması ve düzeltilmesi hallerini düzenler.

12. Ceza Dairesi 2014/7024 E. , 2014/12257 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanuna göre tazminat talebi
Hüküm : 10229 TL maddi, 5000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine.

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat davasının dayanağı olan Yalova Ağır Ceza Mahkemesinin 2003/38 esas, 2008/55 karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) Irza geçmek suçundan tutuklu kaldığı, yargılama sonunda 11.03.2008 tarihinde beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz incelemesi sonucunda onanmak suretiyle 19.10.2009 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 09.03.2010 tarihinde, tazminata esas olan işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanunun 2. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla,
Bozma üzerine yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Gerekçeli karar başlığına davacı adının ve soyadının yazılmaması suretiyle CMK"nın 232/6 maddesine muhalefet edilmesi,
2-29/05/1957 tarih ve 4-16 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında belirtildiği üzere, ait olduğu davada hüküm altına alınması gereken vekalet ücreti, yargılama giderleri kapsamında olup bu hak asıl davadan bağımsız olarak dava konusu yapılamayacağından ceza davasında ödenmeyen vekalet ücretinin, maddi tazminat kapsamına dahil edilemeyeceği gözetilmeden, davacı lehine beraat kararının verildiği tarihte geçerli Avukatlık Asgari Ücret tarifesi gereğince, hükmedilmesi gereken vekalet ücretinin maddi tazminat hesabına edilmesi suretiyle fazla tayini,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden gerekçeli karar başlığına davacı adının Kudret Er olarak yazılması, hüküm fıkrasındaki maddi tazminat miktarının 9129 TL"ye indirilmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.