Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9350 Esas 2019/2828 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9350
Karar No: 2019/2828
Karar Tarihi: 27.02.2019

Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9350 Esas 2019/2828 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar şuçlardan hüküm giymiştir: Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme. Sanık Şeveket Kaya'nın mala zarar verme suçundan aldığı ceza nedeniyle temyiz istemi reddedilmiştir. Sanık ... için iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Ancak, yapılan itiraz sonucunda bu karar reddedilmiştir. Sanık ... ve ...'in diğer suçlardan aldıkları cezalar ise onanmıştır. Kanun maddeleri ise şöyledir:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un geçici 2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 231. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı)

13. Ceza Dairesi 2018/9350 E. , 2019/2828 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkmiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-) Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik incelemede;
Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre hükmün, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddede hapis cezasından verilenler hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükümlerine karşı temyiz yasa yoluna başvurulamayacağı öngörülmekle, hüküm tarihine göre temyizi mümkün olmadığından sanık Şeveket Kaya’nınin temyiz isteminin CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II-) Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlere yönelik incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın temyizi olanaklı bulunmayıp aynı maddenin 7. fıkrası uyarınca itirazı olanaklı kararlardan olduğu ve CMK"nın 264/1. maddesi uyarınca sanık yönünden yasa yoluna başvuruda ve mercide yanılmanın haklarını ortadan kaldırmayacağının anlaşılması karşısında; sanık tarafından yapılan itiraz üzerine Eskişehir 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 10/12/2014 gün ve 2014/1537 değişik iş numaralı kararı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yapılan vaki itirazın reddine karar verildiğinin anlaşılması karşısında; mahkemesine iletilmek üzere dosyanın incelenmeden İADESİNE,
III-) Sanık ... hakkında hırsızlık, sanık ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanıklar ... ve ...’in temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 27.02.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.