MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçu için 5237 sayılı TCK"nın 165/1. maddesininde "altı aydan üç yıla kadar hapis ve on bin güne kadar adli para cezası" yaptırımlarının birlikte öngörüldüğü, kanunda hapisle birlikte öngörülen adli para cezasının gün sayısının alt sınırının gösterilmediği hallerde aynı Kanun"un 52/1. maddesi gereğince alt sınırın beş gün olduğu; somut olayda sanık hakkında hapis cezası kanun maddesinde gösterilen alt sınırdan belirlendiği halde, farklı bir gerekçe gösterilemeden aynı gerekçelerle adli para cezasının, gün sayısının 5 gün yerine, 120 gün olarak belirlenmesi suretiyle TCK"nın 165/1 ve 52/1. maddelerine aykırı davranılması sonucu, fazla adli para cezasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş sanık ...’un temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılamaya yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanığın 5237 sayılı TCK"nın 165/1. maddesi uyarınca 5 gün karşılığı adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun"un 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılarak sanığın 4 gün karşılığı adli para cezası ile cezalandırılmasına, TCK"nın 52/2. maddesi uyarınca bir günü 20 TL hesabıyla paraya çevrilmek suretiyle sanığın sonuç olarak 80 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.