MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitiyle işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde hizmet tespiti davasının sübut bulunmadığından reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, davacının 7.5.2000 - 23.11.2006 tarihleri arasında davalı işverene ait iş yerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş ise de bu sonuca eksik araştırma ve inceleme ile gidilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Öte yandan işe giriş bildirgesi ve bordrolar davacı çalışmalarının işyerinde kesintili geçtiğinin karinesidir. Karinenin tersinin ise eşdeğerdeki belgelerle kanıtlanması gerektiği söz götürmez. Başka bir anlatımla yazılı belgelerin varlığı halinde tanık sözlerine itibar edilemez. Dairemizin, giderek Yargıtayın oturmuş ve yerleşmiş görüşleri de bu doğrultudadır. Bu yön, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555, 5.2.2003 gün 2003/21-35-64, 15.10.2003 gün 2003/21-634-572, 3.11.2004 gün 2004/21-480-579 ve 2004/21-479-578, 10.11.2004 gün 2004/21-538 ve 1.12.2004 gün 2004/21-629 sayılı kararlarında da vurgulanmıştır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı işverence davacı adına 1020041 sicil numaralı işyerinden 11.12.2001 ve 10.5.2003 tarihlerinde işe giriş bildirgesinin verildiği, davacının davalı işverene ait işyerinde 11.12.2001–22.6.2002, 10.5.2003–28.11.2006 tarihleri arasındaki çalışmalarının 2004/7. aydan sonra tam, öncesinde kısmi olacak şekilde bildirildiği, davalı işyerinin 11.1.1999 tarihinde 506 sayılı Kanun kapsamına alındığı, davacının 23.7.2002–26.8.2007 tarihleri arasında babasından ölüm aylığı aldığı anlaşılmaktadır.
Somut olayda, kısmi bildirimin olduğu aylara ilişkin imzalı ücret bordrolarının olduğu ve bu bordrolardaki imzaların davacının eli ürünü olduğunun anlaşıldığı, bordro tanığı niteliğinde olan tanıkların davacının kesintisiz şekilde çalışmasını doğruladıkları görülmüştür.
Buna göre; davacının, davalı işyerindeki çalışmalarından aylık ve üç aylık bordrolara dayanılarak Kuruma kısmi olarak bildirilen dönem yönünden Mahkemenin red kararı doğrudur. Ancak hiç bildirimin olmadığı 23.6.2002 – 10.5.2003 tarihleri arasındaki davacı çalışmasının tanıklarca da doğrulanması karşısında bu dönem yönünden davanın reddine karar verilmesi hatalı olmuştur.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine 02/04/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.